[بلى من أوفى بعهده و اتقى فإن الله يحب المتقين‌][1].

آرى، هر كه به پيمان خود [در تعهد به اجراى احكام دين‌] وفا كرد، و [در همه امور زندگى‌] تقوا پيشه ساخت، [بداند كه‌] يقينا خدا تقوا پيشگان را دوست دارد.

[الذين ينفقون في السراء و الضراء و الكاظمين الغيظ و العافين عن الناس و الله يحب المحسنين‌][2].

آنان كه در گشايش و تنگ دستى انفاق مى‌كنند، و خشم خود را فرو مى‌برند، و از [خطاهاى‌] مردم در مى‌گذرند و خدا نيكوكاران را دوست دارد.

[و إن حكمت فاحكم بينهم بالقسط إن الله يحب المقسطين‌][3].

و اگر ميانشان داورى كردى به عدالت داورى كن؛ زيرا خدا عدالت پيشگان را دوست دارد.

[و كأين من نبي قاتل معه ربيون كثير فما وهنوا لما أصابهم في سبيل الله و ما ضعفوا و ما استكانوا و الله يحب الصابرين‌][4].

چه بسا پيامبرانى كه انبوهى دانشمندان الهى مسلك [و كاملان در دين‌] به همراه او با دشمنان جنگيدند، پس در برابر آسيب‌هايى كه در راه خدا به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و [در برابر دشمن‌] سر تسليم و فروتنى فرود نياوردند و خدا شكيبايان را دوست دارد.

[1] -آل عمران( 3): 76.

[2] -آل عمران( 3): 134.

[3] -مائده( 5): 42.

[4] -آل عمران( 3): 146.