اسم الکتاب : عرفان اسلامى تفسير مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه المؤلف : انصاريان، حسين الجزء : 1 صفحة : 229
سجده و قيام و عبادتى خالصانه مشغول است، از
آخرت مىترسد و به رحمت پروردگارش اميد دارد؟ بگو: آيا كسانى كه معرفت و دانش
دارند و كسانى كه بىبهره از معرفت و دانشاند، يكسانند؟ فقط خردمندان متذكر
مىشوند.
در اين آيه تمام آثار بندگى واقعى از پرتو علم و فهم عبد نسبت به خدا
و شؤون آن ذات مقدس است.
[و ما يستوي الأعمى و البصير\* و لا الظلمات و لا النور\* و لا الظل
و لا الحرور\* و ما يستوي الأحياء و لا الأموات][1].
نابينا و بينا [كافر و مؤمن،] يكسان نيستند،\* و نه تاريكىها و نه
روشنايى،\* و نه سايه و نه باد گرم سوزان،\* و زندگان و مردگان هم يكسان نيستند.
امامان پاك شيعه اين آيه را اينگونه ترجمه كردهاند:
كافر تاريك جان و كوردل، با مؤمن روشن روان و بينا يكسان نيست. زندگى
روشن از پرتو هدايت، با حيات آميخته به كفر و شيطنت يكى نيست. بهرهمند از سايه
لطف حق، يا قرار گرفته در سايه ايمان به خدا، با افتاده در آتش عصيان و شقاوت
مساوى نيست. و زندگى همراه با علم و ايمان و حيات آراسته به دانايى و آگاهى، با
حيات آلوده شده به جهل و نادانى برابر نمىباشد.
مگر كسى كه به شناخت حق، آگاهى به رسالت انبيا، امامت امامان : و علم به جهان آينده اقدام كرده و از پرتو اين معرفت به تمام برنامههاى
لازم انسانى دست يافته است، با كسى كه چون حيوانات همتى جز آب و علف ندارد يكى
است؟
[يرفع الله الذين آمنوا منكم و الذين أوتوا العلم درجات][2].