است و از اوصاف پاك باختگان شناخته شده است، در پايان نامه‌اى كه به «عثمان بن حنيف» نوشته است چنين مى‌گويد:

فى معشر أسهر عيونهم خوف معادهم‌[1].

بايد در گروهى قرار گرفت كه ترس از معاد چشم‌هايشان را بيدار نگاه داشته است.

و نيز در وصف عاشقان مى‌گويد:

وأراق دموعهم خوف المحشر[2].

از ترس اوضاع قيامت اشكشان جارى است.

در عهدنامه‌اى به «محمد بن ابى بكر» مردم را نصيحت مى‌كند و در ضمن گفتار با ارزش خود مى‌فرمايد:

وإن استطعتم أن يشتد خوفكم من الله‌[3].

همواره در كوشش باشيد كه ترس شما از خدا شديد شود.

و در قسمت ديگرى از آن نامه مى‌فرمايد:

وإن أحسن الناس ظنا بالله أشدهم خوفا لله‌[4].

بهترين مردم از نظر گمان به عنايت خدا خوفناك‌ترين آن‌ها از اوست.

[1] -نهج البلاغة: نامه 45.

[2] -نهج البلاغة: خطبه 32، الراغبون فى الله.

[3] -نهج البلاغة: نامه 27.

[4] -نهج البلاغة: نامه 27.