بگو: اگر پروردگارم را نافرمانى كنم از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم.

و نيز مى‌فرمايد: به مردم مؤمن بگو:

[إنما ذلكم الشيطان يخوف أولياءه فلا تخافوهم و خافون إن كنتم مؤمنين‌][1].

در حقيقت اين شيطان است كه دوستانش را [با شايعه پراكنى و گفتار وحشت زا، از رفتن به جهاد] مى‌ترساند؛ پس اگر مؤمن هستيد از آنان نترسيد و از من بترسيد.

قرآن مجيد درباره اهل بيت : مى‌فرمايد:

[يوفون بالنذر و يخافون يوما كان شره مستطيرا\* و يطعمون الطعام على حبه مسكينا و يتيما و أسيرا\* إنما نطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاء و لا شكورا\* إنا نخاف من ربنا يوما عبوسا قمطريرا\* فوقاهم الله شر ذلك اليوم و لقاهم نضرة و سرورا][2].

[همانان كه‌] همواره نذرشان را وفا مى‌كنند، و از روزى كه آسيب و گزندش گسترده است، مى‌ترسند،\* و غذا را در عين دوست داشتنش به مسكين و يتيم و اسير انفاق مى‌كنند.\* و مى‌گويند:] ما شما را فقط براى خشنودى خدا اطعام مى‌كنيم و انتظار هيچ پاداش و سپاسى را از شما نداريم.\* ما از پروردگارمان در روزى كه روز عبوس و بسيار هولناكى است مى‌ترسيم.

ترس از روز جزا و خوف از مقام خدا بهترين عامل زمينه‌ساز براى قبول احكام و فرمان‌هاى الهى است. به همين خاطر خدا به پيامبرش مى‌فرمايد:

[1] -آل عمران( 3): 175.

[2] -الانسان( 76): 7- 11.