تهديد كردن نوح (ع) مرقوم را كه با من مپيچيد كه من روى پوشم با خداى مى‌پيچد در ميان اين به حقيقت، اى مخذولان‌

ب 3128- 3124 من من نيم ...: من از سوى خود نمى‌گويم، مرا خدا فرستاده است، من خود را در او فنا كرده‌ام و به نيروى او زنده‌ام.

حَواسِ بُو الْبَشَر: حواس جسمانى، حواس تن خاكى، و در آن اشارت است به خلقت آدم ابو البشر از خاك.

سَمع: شنوايى.

بصر: ديده.

حَقْ مَرا شُدْ ...: در اين كلمات اشارتى است به حديث: «... فَإذا احْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الّذى يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذى يَبْصرُ بِه ...» (احاديث مثنوى، ص 18 و 19. نيز رك: شرح مثنوى شريف، ذيل بيت 1938).

اين دم ز هوست: آن چه پيمبران مى‌گويند گفته خداست: «وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‌ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى‌» (نجم، 3 و 4).