ب 3107- 3104 بخش كردن: تقسيم كردن.

چاشت خَورد: (صفت مفعولى مرخم) آن چه در چاشت خورده شود، خوراك چاشت، ناشتايى.

بايد توجه داشت كه شير ناشتاست. از اين رو چاشت خورد را مقدم مى‌دارد.

نيز گفتن چاشت خورد تنبيهى است روباه را كه بداند در تقسيم نبايد روش گرگ را پيش گيرد و ديگرى را در خوردن شكارها شريك كند، بايد در فكر ناهارى و شام شير نيز باشد. و اين تعليمى است نفوس ناقص را و ارشاد آنان به راه صواب.

سَمين: فربه.

گُزين: گزيده.

ميان روز: ناهارى، ناهار.

يَخْنِى: ذخيرت، آن چه نگاه دارند براى حاجت:

(نظامى، به نقل از لغت نامه) نيز يخنى، گوشت پخته گرم و سرد (برهان قاطع).

شَب چَره: نقل و ميوه باشد كه پس از شام خورند. روباه خرگوش را كه خرد است در خور شام شير نمى‌بيند و مى‌گويد او شب چره شاه است.

چنان كه گفتيم تنبيه گستاخان عبرتى است براى ديگران، و اين گونه مايه عبرت نوعى هدايت است نفوس ضعيف را، تا سركشى پيش نگيرند و به راه خير و صلاح روند. گرگ در عبارت مولانا مظهر نفس طاغى است و روباه نفس ضعيف كه گاه‌