تعجب كردن آدم (ع) از ضلالت ابليس و عُجْب آوردن‌

ب 3897- 3893 ضلالت: گمراهى.

بليس: مخفف ابليس، شيطان.

شقى: بد بخت.

حقارت: خردى.

از حقارت به كسى نگريستن: او را ناچيز شمردن.

زيافت: زيافة: ناسرگى، ناخالص بودن.

از زيافت نگريستن به كسى: او را ناسره و ناخالص به حساب آوردن.

خود گزين: خود پسند.

صفى: گزيده، خالص.

خفى: پوشيده.

پوستين باژگونه كردن: رفتار را تغيير دادن (رك: ذيل بيت 3291).