آن يكى آمد در يارى بزد

گفت يارش كيستى اى معتمد

گفت من، گفتش برو هنگام نيست‌

بر چنين خوانى مقام خام نيست‌

خام را جز آتش هجر و فراق‌

كه پزد؟ كه وا رهاند از نفاق؟

رفت آن مسكين و سالى در سفر

در فراق دوست سوزيد از شرر

پخته شد آن سوخته پس از باز گشت‌

باز گِرد خانه انباز گشت‌

حلقه زد بر در به صد ترس و ادب‌

تا بنَجْهد بى‌ادب لفظى ز لب‌

بانگ زد يارش كه بر در كيست آن‌

گفت بر در هم توِى اى دلستان‌

گفت اكنون چون مَنى اى من در آ

نيست گنجايى دو من را در سرا