نام كتاب:

در نسخه‌هاى كليات اشعار شيخ، كه از قديم بر جاى مانده است، كتابى كه ما امروز بوستان ميناميم، به نام «سعدى‌نامه» نامگذارى شده و انتخاب اسم «بوستان» متأخر است و شايد عنوان بوستان از باب رعايت تناسب با گلستان، پسند خاطر گردآورندگان آثار شيخ آمده باشد و بسا هست كه نام را از ابيات مندرج در كتاب، اقتباس كرده باشند چه استاد اجل در آغاز بيان سبب نظم كتاب چنين ميگويد:

جاى ديگر فرموده است:

شيوه گفتار استاد بزرگ در بوستان:

چنانكه در ابيات بالا خوانديم، بوستان تراويده طبع كسى است كه در اقصاى عالم بسى گشته است و ايام با هر كسى بسر برده و آنگاه به سائقه عشق و محبت و ميهن‌دوستى با نهايت تواضع و فروتنى، در اوج اشتياق و تولا، به سوى موطن خود؛ شيراز بازگشته است و خواسته است از سفرهاى دور و دراز و پر حادثه خويش به هموطنان خويش ره‌آوردى كه هم‌شأن سعدى سفر آزموده تجربه اندوخته را درخور باشد و هم مردم مشكل‌پسند پارس را مطبوع طبع افتد و چنان در نظر آنان پرارج و گرانمايه آيد كه سالهاى فراق و هجران سخن‌سراى بزرگ خود را تدارك كنند.

از جانب ديگر، جامعه ايرانى، بخصوص مردم فارس در آن زمان به ارشاد اخلاقى نيازمند بوده‌اند و در برابر هجوم مغول ميبايست سدى محكم كه بر مبانى اخلاق و سياست صادق، پى‌ريزى شود در آن لحظه بوجود آورند.