مقدمه‌

* فضيلت بيدار بودن در بين الطلوعين‌

از معصومين عليهم السّلام در فضيلت اين وقت (بين الطّلوعين)، روايات زيادى رسيده است، و به آن ساعت غفلت گفته مى‌شود، همان‌طور كه به لحظات بين غروب آفتاب تا زوال شفق نيز ساعت غفلت گفته مى‌شود، و سزاوار است كه انسان در اين‌وقت بيدار باشد، و خواب در آن شوم است.

رئيس محدّثين (شيخ صدوق) در فقيه از امام باقر 7 نقل كرده است كه فرمود: خواب صبح شوم است؛ روزى را دور مى‌كند و رنگ را زرد مى‌نمايد و دگرگون مى‌سازد و اين خواب كسانى است كه شوم‌اند. خداى تبارك و تعالى ارزاق را بين طلوع فجر تا طلوع شمس تقسيم مى‌كند. پس، از خواب در اين زمان دورى نماييد[1].

و همچنين در كتاب مذكور از حضرت امام رضا 7 روايت شده است كه‌

[1]- كتاب من لا يحضره الفقيه: 1/ 502 ح 1441.