لطيفا»[1]. آقا بزرگ نيز در الذريعه به تدوين اشعار عربى شيخ بهايى به همّت شيخ حسين على در يك جزء كوچك اشاره كرده است‌[2].

از ديوان شيخ بهايى در فهرستهاى كتب خطّى كتابخانه‌هاى ايران/ جزء يك نسخه در كتابخانه ميبدى/ سراغى نداريم، آنچه از اشعار شيخ بهايى موجود است، را مى‌توان به دو قسمت تقسيم كرد: الف) مجموعه‌اى از اشعار مستقل و معروف ايشان مانند شير و شكر و نان و حلوا و نان و پنير و ... كه به نسخه‌هاى اين آثار در مدخل مربوط اشاره كرده‌ايم. ب) اشعار و ابيات پراكنده شيخ بهايى همچو قصايد، غزليات، رباعيات و ...

اين آثار عنوان مستقل و مشهورى ندارند، بلكه به صورت پراكنده در ضمن برخى از جنگ‌ها، رسايل منظوم و مجموعه‌هاى خطّى آمده‌اند. براى دستيابى به اين آثار آنها را ذيل همين مدخل معرّفى و شناسانده‌ايم.

كشف الظنون 215/ 6؛ روضات 61/ 7؛ اعيان 245/ 9؛ الذريعه 678/ (2) 9، 143/ (1) 9

ن. خ‌

3738/ 1/ نستعليق، سده 13، مجموعه ش (2) 477، ميبدى 153/ 2.

قصايد:

[قصيدة فى رثاء والده‌]

شيخ بهايى اين قصيده هائيه را در هنگام وفات پدرش در رثاى وى در بيست و سه بيت سروده است.

الغدير 299/ 11

[1]. امل الامل 157/ 1.

[2]. الذريعه 678/( 2) 9.