پيش‌نوشت‌

در چكاد انديشمندان فرازمند در زير رواق تاريخ به نظاره مشعل پرفروغ فرزانگان و صاحبان تعقل و تفكر مى‌نشينيم كه هماره روشنى‌بخش تاريخ، فرهنگ و تمدن بوده و از ديرزمان به اهالى اقاليم قبله هويت بخشيده و پراكندگى‌ها را به سامان آورده‌اند.

احياى معرفت ربّانى، طلوع خورشيدى است درخشان در آسمان معرفت ايمانيان و چشمه‌اى جوشان در كوير خشك دل‌هاى زنگار گرفته زمينيان. مشرق الشمسين هدايتى است كه با احكام احكام دين بر بلنداى «درايت» و معرفت براى رهنوردانى كه در وادى انديشه گام مى‌نهند، رموز اسم اعظم را به ديد مى‌آورد و ستاره‌اى است در شب تار كه انسان‌ها را به مسير حق‌يابى رهنمون مى‌باشد. در اين ميان، آموزه‌هاى شيخ بهائى، حبل المتينى است كه غرق‌شدگان وادى ضلالت را اكسير سعادت مى‌بخشد.

«هويت» كلمه تعقل و حكمت ايمانيان است كه به يمن حضور وحيانيان، فراديد آدميان را روشن نموده و آسمان‌وش، بر زبر تمام انديشه‌هاى برخاسته از تاريخ و فرهنگ مادّى زمينى به شكوه مى‌ايستد و رهروان را به نظاره فرامى‌خواند. چنين است كه معرفى و پاسداشت مفاخر فرهنگى، احياى هويت اسلامى و ملى است.

در يادكرد گذشتگان نيك‌نهاد و عالمان راسخ كه به نور امامان خود عليهم السّلام هدايت پذيرفتند، اين نكته گفته بايد كه اينان به سيره موالى خود اقتدا كردند، بار خود را در پيشگاه آنان به زمين افكندند و جز از جام آنان ننوشيدند. در حقيقت، يادكرد ايشان، يادآورى و موعظه‌اى است براى پسينيان و انس و آرامشى براى پيشينيان و كمكى به نسل‌ها براى صعود به مدارج كمال و رويكرد به كارهاى پسنديده.

احياى ياد آن عالمان پاك، خود سبب يادكرد امامان و پيشوايان آنها عليهم السّلام است و مايه اتمام نور آن عالمان كه از ولايت موالى خود كسب فيض كرده‌اند. ياد عالمان‌