[20] استحباب السّورة

(عربى/ فقه) مختصر استدلالى است كه شيخ بهايى در آن به استحباب خواندن سوره در نماز پس از سوره فاتحه اشاره مى‌كند. مؤلّف اين رساله را در پاسخ يكى از علماء نوشته ولى بعدها طبق آنچه از كتابهاى ديگرش مشخص است از نظر اولش برگشته و به وجوب قرائت سوره عقيده دارد. اين رساله به استحباب قراءة السّورة بعد الحمد فى الصلاة، قراءة السّورة بعد الحمد معروف و به اشتباه به رسالة فى وجوب السّورة موسوم است.

امل 156/ 1؛ رياض 89/ 5؛ لؤلؤة 22؛ روضات 59/ 7؛ اعيان 244/ 9؛ فوائد 508؛ ريحانه 310/ 3؛ الذريعه 55/ 17، 239/ 15؛ 18/ 2

آغاز/ بسمله، احسن ما يفتتح به الكلام حمد الملك العلّام و الصلاة و السلام على نبيّنا محمّد و آله الكرام.

انجام‌/ و هذه اكثر عددا و امتن متنا و سندا كما لا يخفى على منصف و الحمد للّه الواحد المغنى.

ن. خ‌

1392/ 1/ نستعليق، محمّد قاسم، 1027، ش 23825، آستا 105/ (1) 21.

1393/ 2/ نستعليق، 1075، مجموعه ش (4) 11577، مرعشى 284/ 29.

1394/ 3/ نسخ، حسين بن محمّد حسينى قمصرى، 1077، مجموعه ش (9) 1003، مرعشى 196/ 3.

1395/ 4/ نستعليق، سده 12، ش 2452، آستا 384/ 20.

1396/ 5/ نسخ، سده 12، مجموعه ش (4) 14687، مرعشى 191/ 37.

1397/ 6/ نسخ، 1200، ش 38946، آستا (رؤيت).

استحباب قراءة السّورة بعد الحمد فى الصّلاة/ استحباب السّورة