ارتداد پيران سالخورده نباشد لامحاله خوف حاصل است از فساد اعتقاد كودكان [خُرد] سال كه بعد از پيران فانى نسلاً بعد نسل و عهداً بعد عهدٍ فانى خواهند بود، چه طفلِ صغير را بصيرتى نيست كه تمييز حق از باطل و محق از مبطل نمايد و بالضروره ترجيح مى‌دهد پيروى كفارى را كه اصحاب حكم و اقتدارند، بر متابعت مسلمانانى كه محكوم و در قيد اضطراراند.

[فرق نهم لزوم اعلام امر اسلام به كفار و اتمام حجت، قبل از محاربه‌]

فرق ديگر كه دليل است بر مزيد اهتمام و تأكيد در وجوب اين جهاد: آن كه در جهاد دعوتى لازم است پيش از محاربه اعلام امر اسلام به كفار و اتمام حجت به آنها و در اين جهاد لازم نيست، خواه كفار سبقت به قتال كنند يا نكنند و خواه مسلمين را قوّت قهر و غلبه باشد يا نباشد.

و همچنين در اين جهاد به خلاف جهاد دعوتى جايز است در صلاة فريضه پوشيدن آنچه نماز با آن جايز نيست مانند زر سرخ و جلد ميته و نجس العين و غير مأكول اللحم و لباس مغصوب و مثل آن اگر جهاد موقوف باشد به پوشيدن آن.

و در مطلق جهاد چه دعوتى چه دفاعى اگر كسى را در اتمام نماز از تسلط دشمن خوف باشد قصر نماز مى‌كند به دو ركعت، خواه در حضر باشد يا سفر و اگر از قيام خوف باشد نشسته مى‌گذارد و اگر از نشستن خوف باشد، در عرض راه، خواه پياده باشد يا سواره، و در ركوع و سجود آن اشاره به سر مى‌كند و اگر از آن مانعى باشد، به چشم و اگر در طول نماز خوف باشد، كم مى‌كند از سوره آنچه انديشه‌[1] دارد از قرائت آن و پس از آن از فاتحه و از آن پس ترك آن مى‌كند و بعد از آن كوتاه مى‌كند از ركوع و سجود و اكتفا مى‌كند به آنچه ممكن باشد تا منتهى شود به اين كه در گير و دار قتال جز به تدبير قادر نباشد، پس در اين حال به جاى هر ركعت تكبيرى گويد و در اين صورت‌

[1]. يعنى دغدغه و نگرانى.