زدوده‌اند و از خواب آن عالم بيدار شده‌اند، اين آيات بر كسانى تلاوت شده كه از گورستان عالم طبيعت برخاسته و از زندان تاريك ماده و زنجيرهاى دست و پاگير آن رهايى يافته‌اند و همت نهايى خود را دنياى پست و آرايش و زينت‌هاى آن قرار نداده‌اند و به زمين دل نبسته و آن را براى خود وطن نساخته‌اند، و اگر به دنيا آمدند براى كاشتن بوده نه براى درو كردن، كه دنيا كشتزار آخرت است؛ و ورودشان به دنيا به خاطر حركت انعطافى بود كه انسان به واسطه آن حركت انسان واقعى مى‌شود و از دنيا به وطن اصلى خود كه جايگاه پدر ما آدم 7 بود باز مى‌گردد.

مولوى بدين معنى اشاره مى‌كند كه مى‌گويد:

تا آنجا كه گويد:

تا آخر آنچه گفته است. بارى صاحبدلان در عالم دنيا حركت انعطافى دارند كه مقدمه تكميل آنان است نه حركت استقامتى كه به فرموده شيخ عارف ما «دام ظله» پدر ما آدم مى‌خواست چنين حركتى را داشته باشد. آنان در دنيا مانند مسافرى هستند كه آماده كوچ و مهياى مسافرت است. نظر آنان به دنيا از آن روست كه دنيا نقشى است از آنچه در عالم غيب است، چنانكه امام صادق 7 بنابر آنچه روايت شده فرمود: «من هر چه ديدم خداى را پيش از آن و به همراه‌