اللَّهُمَّ انّى اسْئَلُكَ مِنْ شَرَفِكَ بِاشْرَفِهِ، وَ كُلُّ شَرَفِكَ شَريفٌ، اللَّهُمَّ انّى اسْئَلُكَ بَشَرَفِكَ كُلِّهِ.

[ 16] «بار الها از تو سؤال مى‌كنم به شريف‌ترين شرف تو، و همه شرف تو شريف است، بار الها از تو سؤال مى‌كنم به همه شرف تو.»

وجود، خير محض است يعنى چه؟

از مطالبى كه به وضوح پيوسته و زبانزد الهيين از اصحاب حكمت متعاليه و فلسفه عاليه و سالكان از صاحبان ذوق و صاحبدلان صاف و صاحب ديدگان تيزبين و سالم گرديده است- با اختلاف مسلكى كه دارند و تفاوت مشربى كه آنان راست، كه بعضى با سلوك علمى و از طريق برهان به آن رسيده‌اند و برخى ديگر با سير عرفانى و كشف معنوى وجدانى و عيانى، به دنبال خلوتها كه داشته‌اند و از دنيا به سوى آخرت بار بسته‌اند و از حدود بقعه تاريك امكان به فضاى عالم قدس بال و پر گشوده‌اند- آن است كه: وجود خير است و شريف، و نور است و تابش؛ و عدم شر است و پست، و ظلمت است و