اسماء حسنى ما هستيم.» و در روايت ديگرى است (كه همه روايت بعد از اين خواهد آمد): خداى تعالى اسم‌هايى آفريد با حروفى كه به صدا نيايند» تا آخر روايت. و روايات درباره اينكه خداى را اسمايى است عينى فراوان رسيده است.

عارف كامل كمال الدين عبد الرزاق كاشانى در تأويلات خود گفته:

اسم هر چيزى عبارت از آن است كه با آن شناخته شود. پس اسماء اللّه تعالى عبارتند از صور نوعيه‌اى كه با خصايص هوياتشان بر صفات خدا و ذات او دلالت دارند، و با وجودشان بر وجه او، و با تعينشان بر وحدت او، زيرا همين صور نوعيه‌اند كه نمودهاى خداى تعالى هستند و او با اين‌ها شناخته مى‌شود.»

راهنمايى اسم اعظم و اقسام آن‌

بدان (كه خدايت به اسم اعظم راهنمايت باد و آنچه را كه نمى‌دانى تعليمت دهاد) كه خداى تعالى را اسم اعظمى است كه هرگاه به آن نام خوانده شود اگر بر درهاى بسته آسمان خوانده شود درهاى رحمت باز مى‌شود، و اگر بر تنگناهاى درهاى زمين به آن نام خوانده شود درهاى فرج گشوده گردد؛ و اين نام اعظم را به حسب حقيقت غيبى يك حقيقتى است، و به حسب مقام الوهيت يك حقيقتى است، و به حسب مقام مألوهيت حقيقتى ديگر، و به حسب مقام لفظ و عبارت حقيقتى سوم. اما اسم اعظمى كه به حسب حقيقت غيبيه است و جز خدا هيچ كس بدون استثنا از آن آگاهى‌