عبد اللّه[2] رضى
اللّه عنه گويد [كه] پيغامبر صلّى اللّه عليه [و سلّم[3]]
گفت هركه مرا بخواب بيند مرا ديده باشد كه شيطان خويشتن بر مثال مرا فرا كس نتواند
نمود[4] و معنى
خبر آنست كه آن خواب صدق بود و تأويل وى[5]
حق بود.
[و بدان كه] خواب نوعيست از انواع كرامات و حقيقت[6] خواب خاطرى بود كه بدل[7] درآيد و احوالى كه صورت بندد اندر
وهم[8] و چون در
خواب مستغرق نشود جمله حس، صورت بندد آدمى را بوقت بيدارى كه گوئى آن خواب بحقيقت
ديده است[9] و آن
تصوّزى باشد و اوهامى كه در دل ايشان قرار گرفته باشد چون حسّ ازيشان زايل شود، آن
وهم، مجرّد گردد از معلومات كه بحسّ و ضرورت بود، آنوقت آن حالت بر مرد قوى گردد
و ظاهر شود چون بيدار شود آن حال كه تصوّر كردست آنرا، ضعيف نمايد باضافت با حال
حسّ در مشاهدت و حصول علم
[1] - مب: خيو از دست چپ بيفكن و پناه بخداى عز و جل ده
تا هيچ زيانش ندارد.
[2] - مب: عبد اللّه بن عمر. متن عربى، نسخه بغداد: عبد
اللّه. چاپ مصر، شرح زكريا: