كى بود كه دوستان خويش [را] بينم ياران گفتند پدران و مادران ما فداء تو شوند[1] [نه ما دوستان توايم گفت شما ياران منى‌] امّا دوستان من قومى باشند [كى‌] مرا نديده بمن ايمان آورند و من بديشان آرزومندم‌[2].

بدانك صحبت بر سه قسمت بود صحبتى با آنك بزرگتر از تو باشد بجاه يا بسال‌[3] و آن در حقيقت خدمت بود[4] و صحبت بود با آنكس كه فرودتر بود و آن صحبت شفقت و رحمت بود بر متبوع، و بر تابع، وفا و حرمت واجب بود و صحبتى بود با همسران و آنك بر درجه با تو راست باشد آن بايثار، اوليتر و جوانمردى‌[5].

و هركه با پير [ى‌] صحبت كند بر تبت ازو برتر، راه [اين كس‌] دست بداشتن اعتراض بود و هرچه ازو پديد آيد بر نيكوترين روى حمل كردن‌[6] و با احوال او ايمان داشتن.

[از منصور مغربى شنيدم كه يكى از اصحابنا از وى پرسيد چند سال با عثمان مغربى صحبت كردى او بخشم در وى نگريست و گفت من با وى صحبت نكردم بلك خدمت او كردم‌]. و آنك از تو فروتر بود با وى صحبت كنى اگر[7] اندر حال او نقصانى بينى و او را[8] بر آن تنبيه نكنى [آن‌[9]] خيانت از تو باشد[10].

[1] - مب: باد.

[2] - مب: مرا آرزو ديدار ايشانست.

[3] - مب: بر سه قسمت است صحبت ياران كى از توبه باشند.

[4] - مب: باشد.

[5] - مب: و صحبت ياران كى از تو فروتر باشند بر ايشان شفقت و رحمت واجب كند از جهت متبوع و از تابع وفا و خدمت و صحبت بود با هم كفو و آن كى با تو برابر بود ايثار و جوانمردى اوليتر.

[6] - مب: وجهى حمل كند.

[7] - مب: و اما حق صحبت آن بود چون از تو فروتر بود كى اگر.

[8]- مب: ويرا.

[9] - مب: ندارد.

[10] - مب: خيانت باشد از تو.