[كه‌] آنرا منتظر بود و اين بدوام وقت‌[1] بود و همچنين اندوه نبود بر وى زيرا كه اندوه از ناموافقى وقت بود[2] و هركه اندرو روشنائى [رضا] بود و اندر [راحت‌[3]] موافقت [بود[4]] او را اندوه از كجا آيد خداى عزّ و جلّ‌[5] ميگويد الا انّ اولياء اللّه لا خوف عليهم و لا هم يحزنون.

[1] - مب: در وقت دوم.

[2] - مب: او را اندوه نبود زيرا كى حزن از حرويت وقت بود.( ظ: از حزونت).

[3] - مب: ندارد.

[4] - مب: ندارد.

[5] - مب: حزن كى بود قال اللّه تعالى.