او را ديدم برهنه و مى‌لرزيد گفتم يا بانصر مردمان اندر جامه‌[1] زيادت كنند [درين سرما[2]] و تو جامه بركشيده‌[3] گفت درويشانرا ياد كردم و آن سختى كه بر ايشانست و مال نداشتم كه با ايشان مواسات كنم، خواستم كه بتن، بارى موافقت كنم با ايشان اندر سرما[4].

دقّاق گويد سخا نه آنست كه صاحب مال عطا دهد، سخا آنست كه تهى‌دست از نيستى عطا دهد توانگر را[5].

[1] - مب: در چنين روز در جامه.

[2] - مب: ندارد.

[3] - مب: تو چرا كم كرده.

[4] - مب: من درويشانرا با اين رنج كى بر ايشانست ياد كردم و چيزى نداشتم كى بديشان دهم خواستم كى موافقت كنم در مقامات سرما كشيدن.

[5] - مب: سخاوت نه آنست كه مال‌دار عطا دهد تهى‌دست را بلك آنست كه تهى‌دست عطا دهد مال‌دار را. بمتن عربى نزديك‌تر است.