حقيقت جود آنست كه بذل كردن بر تو دشخوار نباشد و بنزديك قوم، سخا نخستين رتبت است، آنگاه‌[1] از پس او[2] جود آنگاه‌[3] ايثار، هركه برخى بدهد و برخى بازگيرد، وى صاحب سخا بود و هركه بيشتر[4] بدهد و از آن چيزى خويشتن را باز گيرد[5]، او صاحب جود بود و آنك بر سختى بايستد و آن اندكى كه دارد ايثار كند[6]، [وى‌[7]] صاحب ايثار بود. چنين شنيدم از استاد ابو على دقّاق [رحمه اللّه‌[8]] كه اسما بنت‌[9] خارجه گفت از خويشتن رضا ندهم كه كسى از من حاجتى خواهد ويرا نوميد[10] كنم زيرا كه اگر كريم است [تن‌[11]] ويرا صيانت كنم و اگر لئيم بود [تن‌] خود را صيانت كنم [از وى‌[12]].

مؤرّق العجلى‌[13] گويند با مردمان رفقها كردى كه‌[14] هزار درم بنزديك كسى بنهادى گفتى اين نگاه‌دار تا من بتو[15] رسم آنگاه كس فرستادى كه ترا بحلّ‌

[1] - مب: آنگه.

[2] - مب: آن.

[3] - مب: آنگه.

[4] - مب: همه.

[5] - مب: و هيچ بازنگيرد. اصل: مطابق متن عربى است.

[6] - مب: و هر كى چيزى اندك دارد آن اندك بدهد. اصل: مطابق متن عربى است.

[7] - مب: ندارد.

[8] - مب: ندارد.

[9] - متن عربى: كذلك سمعت الاستاذ ابا على الدقاق يقول و قيل قال اسماء بن خارجة.

چنين شنيدم از استاد ابو على دقاق كه گفت و گفته‌اند اسماء بن خارجه گفت. هر دو مترجم سخن ابو على و روايت ديگر را كه راوى آن مجهول است و بصيغه« قيل» آمده در هم آميخته‌اند.

و صحيح، الاسمأ بن خارجه است نه بنت خارجه كه در اصل و مب نوشته‌اند.

[10]- مب: نااميد.

[11] - مب: ندارد. اصل: لفظ« عرض» را بجاى( آبرو) به( تن) ترجمه كرده است.

[12] - مب: ندارد. اصل: لفظ« عرض» را بجاى( آبرو) به( تن) ترجمه كرده است.

[13] - مب: البلخى. اصل: مطابق متن عربى است.

[14] - مب: كردى بتلطف.

[15] - مب: بدين.