كه او را مى‌بينى دانى كه او ترا مى‌بيند[1] گفت راست گفتى‌[2] [و حديث تا آخر[3]].

استاد امام گويد رحمه اللّه پيغامبر صلّى اللّه عليه و سلّم باين قول كه گفت‌[4] اگر تو او را نبينى دانى كه او ترا مى‌بيند اشارت بمراقبه كرد زيرا كه مراقبت دانش بنده بود باطّلاع حق بر وى و استدامت اين علم مراقبت [خداى‌] بود و اين اصل همه چيزها بود و [كس‌] بدين درجه نرسد مگر پس از آنك از محاسبه خويش فارغ شده باشد و چون شمار گذشت خويش‌[5] بكند و حال خويش اندر وقت باصلاح آرد و طريق [حق‌][6] را ملازمت كند و ميان خويش و خداى نيكو كند بمراعات دل، و انفاس خويش با خداى‌[7] نگاه دارد در همه احوال و داند كه [حق سبحانه و تعالى‌] او را مى‌بيند[8] و بدل او نزديكست، احوال او ميداند [و افعال او مى‌بيند] و اقوال او مى‌شنود، و هركه ازين جمله غافل بود[9] او دور است از بدايات وصلت فكيف از حقايق‌[10] قربت.

جريرى گويد هركه حاكم نكند ميان خويش و ميان خداى تقوى را و مراقبت را، بكشف مشاهده نرسد.

[از استاد ابو على رحمه اللّه شنيدم كه اميرى بود و ويرا وزيرى بود و در پيش او بيكى از غلامان او نگريست كه بر سر او ايستاده بود بى‌تهمتى كه در دل او

[1] - مب: احسان آن بود كه چون خداى تعالى را پرستى چنان دانى كه او را همى‌بينى اگر نتوانى بارى چنان دانى كه او ترا مى‌بيند.

[2] - مب: گفت صدقت.

[3] - مب: ندارد.

[4] - مب: آنك پيغامبر گفت 7:

[5] - مب: مگر پس از آن كى فارغ شده باشد از حساب خويش چون حساب.

[6] - مب: ندارد.

[7] - مب: با حق عز و علا.

[8] - مب: آنچه از وى مى‌رود مى‌داند و نگاه مى‌دارند.

[9]- مب: و هرك ازين معنى غايبست.

[10] - مب: و حقايق. اصل: بمتن عربى نزديك‌تر است.