اسم الکتاب : ترجمه رساله قشيريه المؤلف : عثماني، حسن بن احمد الجزء : 1 صفحة : 182
ندامت باشد[1]
چون ويرا از آن باز دارند[2] واجب آن
بود كه فرمان شرع در آن نگاه دارد[3]، و خاموشى
در وقت خويش صفت مردانست چنانك سخن اندر موضع خويش از شريفترين خصلتهاست.
از استاد ابو على [دقّاق] شنيدم كه هركه از حق خاموش گردد ديوى بود
گنگ.
و خاموشى از ادب حضرتست قال اللّه تعالى و اذا قرئ القرآن فاستمعوا
له و انصتوا [و خداوند تعالى خبر داد از پريان بحضرت رسول صلّى اللّه عليه و سلّم
فلمّا حضروه قالوا انصتوا[4]].
و قال اللّه تعالى و خشعت الاصوأت للرّحمن فلا تسمع الّا همسا و فرق
بسيار بود ميان بنده كه خاموش بود صيانت كردن را از دروغ و غيبت و ميان بنده كه خاموش
بود از غلبه سلطان هيبت برو و اندرين معنى گفتهاند: