باب نهم در زهد

ابو خلاد[1] روايت كند از پيغامبر صلّى اللّه عليه و سلّم كه گفت چون بينى كى مردى را زهد دادند اندر دنيا و سخنش‌[2] دادند، بوى نزديكى كنيد كه او حكمت فرا گرفت.

[استاد امام رحمه اللّه گويد][3] مردمان مختلف‌اند اندر زهد گروهى گويند زهد اندر حرام بود زيرا كه حلال مباحست از قبل حق سبحانه و تعالى چون [ايزد تعالى‌] بر بنده نعمت كند بمال حلال و او بشكر آن قيام نمايد دست بداشتن از آن باختيار، مقدّم ندارند بر نگاه داشت آن بحق ادب آن.[4]

[1] - اصل: ابو جلاد. مب: ابن خلاد. مطابق متن عربى اصلاح شد.

[2] - مب: و خاموشى- اصل: مطابق متن عربى است.

[3] - مب: ندارد.

[4] - مب: و او را بشكر فرمايد دست از آن بداشتن و بترك آن گفتن باختيار ترك ادب بود. متن عربى: لا يقدم على امساكه بحق اذنه. هر دو مترجم« اذن» را كه بمعنى دستورى است« ادب» بدال مهمله و با( حرف دوم الفبا) خوانده‌اند.