روز بمرد و مقتدى‌[1] ايمن شد. و در سنه سبع و ثمانين و اربعمائة وفات يافت.

مدت خلافت او نوزده سال بود و عمرش سى و هشت سال.

[28]- خلافت مستظهر[2]

كنيت او ابو العباس است، در سنه احدى و سبعين و اربعمائة در وجود آمد و در سنه سبع و ثمانين و اربعمائة با او بيعت كردند. و مادر او ترك بود. چون پدرش مقتدى‌[3] بمرد، سه روز وفات او را پنهان داشت. و جهت سلطان هديه و خلعت فرستاد [143 ر] و غرض خود حاصل كرد، آنگاه وفات پدر ظاهر گردانيد.

و در [عهد او] كار ملاحده قوّت گرفت و خوف ايشان در دل مردم افتاد، و مقدّم ايشان حسن بن صباح بوده اصلش از مرو بود، به مصر رفت و با اهل بيت دعوى كرد.

و در كشتن مردم طريقه‌هاى پوشيده اختراع كردند، چنانكه كودك بفرستادندى تا پيش شخصى مدتها خدمت كردى، ناگاه فرصتى نگاه داشتى و او را بكشتى.

گويند باطنيان از اتابك شيراز برنجيدند، مكتوب بدو نوشتند كه كشتن تو پيش ما آسان است، اگر باور ندارى از ركاب‌دار بپرس كه تا با تو بگويد. و كس بركاب‌دار فرستاد كه حال خويش با اتابك بگو! و ركاب‌دار از كودكى باز خدمت اتابك ميكرد، و بدو اعتماد تمام داشت. ازو حال پرسيد. گفت راست ميگويند و من از آن ايشانم و اگر در باب اتابك حكمى فرمايند، نتوانم كه درحال بجاى نيارم. اتابك به باطنيان نامه نوشت و عذرها خواست و هدايا فرستاد.

و در سنه احدى و عشرة[4] و خمسمائه وفات يافت، و مدّت خلافتش بيست و

[1] - ص: قائم.

[2] - ص: مقتدى( تج 288).

[3] - ص: قائم.

[4] - طق 266: اثنتى عشرة.