179- هر كس زياد غم و غصه خورد، بدنش بيمار گردد. و هر كس بداخلاق باشد خود را آزار مى‌دهد. و هر كه با مردان درگير شود، مردانگى و احترامش بر باد رود.

180- هلا! بدترين افراد امّت من كسانى‌اند كه از ترس گزندشان مورد احترام قرار مى‌گيرند. هان! هر كس را مردم به خاطر در امان بودن از گزندش مورد احترام قرار دهند، از من نيست.

181- هر كس از امّت من صبح كند در حالى كه همّت او جز خدا باشد، از خدا نيست؛ و هر كس به كارهاى مؤمنان اهتمام نورزد از مؤمنان نباشد؛ و هر كس با ميل و اراده زير بار ذلّت برود از ما اهل بيت به شمار نمى‌آيد.

182- پيامبر اين نامه تسليت را به معاذ در مرگ پسرش نگاشت: از محمّد رسول خدا به معاذ بن جبل، سلام بر تو! به تحقيق من سپاس مى‌گزارم خداوندى را كه جز او معبودى نيست. امّا بعد، به من خبر رسيد كه تو در فراق فرزندت كه به قضاى الهى رحلت كرده بيتابى مى‌كنى، همانا پسرت از مواهب ارزنده خدا و يكى از امانت‌هاى او به تو بود و تو را از وجود او بهره‌مند ساخته بود تا موعد مرگ او فرا رسيد و خداوند جانش ستاند. إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌ مبادا بيتابى تو [در فراق او] اجر و ثواب تو را از بين ببرد، اگر به ثواب مصيبت خود برسى خواهى دانست كه مصيبت در برابر آن ثواب بزرگى كه خدا براى آن تدارك ديده نسبت به اهل تسليم و صبر، بسيار كم و كوتاه است. بدان كه بيتابى كردن، مرده را برنمى‌گرداند و از تقدير الهى جلوگيرى نمى‌نمايد؛ پس خود را خوب تسلّى بده و وعده مقرّر را بپذير. مبادا بر امرى كه به خود تو و همه مردم ملازم شده و در موعد مقرّرش نازل مى‌شود تأسّف خورى.

و السلام عليك و رحمة اللَّه و بركاته.

183- از نشانه‌هاى فرا رسيدن رستاخيز است: فراوانى قاريان قرآن و كمى فقيهان، بسيارى اميران و كمى امينان، زيادى باران و كمى گياهان.

184- نياز آن كس را كه خود نمى‌تواند به من اظهار نمايد به من برسانيد؛ زيرا هر كه حاجت نيازمندى را كه خود توان اظهار آن را ندارد به صاحب قدرتى برساند، خدا در روز قيامت هر دو گامش را بر صراط استوار خواهد داشت.