خداوند فرمود: او «محمّد»، فرستاده خدا به سوى همگان است و جايگاهش در درگاه من از همگان نزديك‌تر و شفاعتش پذيرفته‌تر است، خوشا به حال او در پيامبرى و خوشا به حال امّت او. به راستى كه آنان بر راه و شيوه او مرا ديدار كنند، زمينيان او را بستايند و آسمانيان براى او آمرزش خواهند، امين خجسته است، نيكوترين و برترين بازماندگان نزد من است، در آخر الزّمان بيايد، در آن هنگام كه آسمان درهاى رحمت خويش را واگشايد و شكوفايى زمين برآيد تا همگان فزونى و بركت را ببينند و او بر هر چه دست نهد براى آنان فزونى و بركت دهيم، همسرانى فراوان و فرزندانى كم خواهد داشت.

34- اى عيسى! تو را بر هر آنچه كه باعث تقرّب به من شود رهنمون شده‌ام و از هر آنچه كه تو را از من دور سازد بازداشته‌ام؛ پس خيرخواه خويش باش.

35- اى عيسى! دنيا شيرين باشد و من تو را به آن گماردم؛ پس، از آنچه كه در دنيا تو را پرهيز دادم دورى گزين و هر آنچه را كه براى آسايش تو بخشيده‌ام برگير.

36- اى عيسى! در كردار خويش همچون نگريستن بنده گناهكار خطاكار، بنگر و در كردار ديگرى ننگر، در دنيا پارسا باش و به آن دل مبند كه تباه شوى.

37- اى عيسى! خردورز و بينديش و در جاى جاى زمين بنگر كه سرانجام ستم پيشگان چگونه بوده است؟ 38- اى عيسى! هر توصيف من براى تو پندى و هر سخن من براى تو حقّ است و من حقّ آشكارم، پس به حقّ مى‌گويم: چنانچه پس از آنكه آگاهت نمودم نافرمانى‌ام كنى، در مقابل من دوست و ياورى ندارى.

39- اى عيسى! دلت را با بيم از من بپروران و به فرودست خويش بنگر و به فرادستت ننگر و بدان كه سرآغاز هر خطا و گناهى، همان دوستدارى دنياست؛ پس آن را دوست ندار كه همانا من نيز دوستش ندارم.

40- اى عيسى! دلت را براى من پاكيزه بدار و مرا در تنهايى‌هاى خويش بسيار ياد كن و بدان كه خرسندى من در آن باشد كه عاشقانه به من روى آورى و در اين روى آوردن، سرزنده باش و مرده نباش.