به راستى كه من تو را [از دنيا] پرهيز مى‌دهم، پس آگاه باش.

20- اى عيسى! هر كجا كه هستى مرا در نظر آور و گواهى ده كه همانا من تو را آفريدم و تو بنده من هستى و من تو را صورتگرى كردم و به زمين فرو نشاندم.

21- اى عيسى! خويشتن را از شهوت‌هاى تباه ساز، پرهيز ده و هر شهوتى را كه تو را از من دور دارد وارهان و بدان كه بى‌گمان تو در جايگاه فرستاده‌اى امين هستى؛ پس، از من پرهيز دار و پروا كن.

22- اى عيسى! من تو را با سخن خويش آفريدم، مريم به فرمان من، تو را به دنيا آورد، روح خود، جبرئيل امين، را كه از فرشتگانم بود را به سوى او فرو فرستادم تا تو زنده بر زمين برپا بايستى و گام گذارى، و همه آنها، از علم پيشين من بود.

23- اى عيسى! چون بر تو خشم گرفتم، خشنودى ديگران تو را سودى ندهد و آنگاه كه از تو خشنود شدم، خشم خشم گيران بر تو، تو را زيانى نرساند.

24- اى عيسى! مرا در درون خويش ياد كن و در ميانه مردم و آشكارا ياد كن تا تو را در ميانه كسانى نيكوتر از آدميان، ياد كنم.

25- اى عيسى! همچون فراخواندن غرق‌شده‌اى كه فريادرسى ندارد، مرا بخوان.

26- اى عيسى! سوگند دروغين ياد مكن كه عرش من، از خشم بلرزد، دنيا كوتاه عمر و بلند آرزو است، و مرا منزلگاهى باشد كه از هر آنچه گرد هم آورده‌ايد نيكوتر است.

27- اى عيسى! اگر نوشته‌اى براى شما بيرون آورم كه به درستى سخن گويد و شما خود به اسرارى كه نهانش مى‌داشتيد و كردارهايى كه آنها را به انجام مى‌رسانديد گواهى دهيد، چه خواهيد كرد؟ 28- اى عيسى! به ستم پيشگان بنى اسرائيل بگو: چهره‌هاى خويش را شستيد و دل‌هايتان را چركين ساختيد.