13- اى موسى! مرا دژ و پناهگاه خويش قرار ده و گنجينه نيكى‌هايت را در نزد من بنه و از من بيمناك باش و از ديگرى بيم ندار كه بازگشت تو به سوى من است.

14- اى موسى! در پوزش و توبه خويش شتاب كن و گناه را به تأخير انداز، در نماز در پيشگاه من به آهستگى تأمل نما و به ديگرى اميد مدار، مرا سپر سختى‌ها قرار ده و در كارهاى رنج آور پناهگاه خويش ساز.

15- اى موسى! در نيكى با نيكوكاران رقابت نما؛ چرا كه «خير» همانند نام خويش نيكوست، و بدى را براى فريفتگان واگذار.

16- اى موسى! دلت را در پس دلت بنه تا سالم بمانى و شب و روز مرا فراوان ياد كن تا بهره ببرى و از خطاها و گناهان پيروى منما كه پشيمان شوى؛ چرا كه قرارگاه گناهان دوزخ باشد.

17- اى موسى! با ترك‌كنندگان گناهان، پسنديده سخن گوى و همنشين آنان باش و آنان را برادران روزگار غيبت خويش برگير و همراه آنان تلاش نما تا همراه تو تلاش كنند.

18- اى موسى! هر چه براى من قصد شود اندكش بسيار است و هر چه براى ديگرى قصد شود بسيارش اندك است، و به راستى كه نيكوترين روزهايت در پيش روى تو باشد، پس بنگر كه آن روز، كدام روز است و پاسخ را برايش آماده دار؛ زيرا تو بازداشت شده و بازپرسيده شوى، و از روزگار و مردمانش اندرز برگير؛ زيرا روزگار، بلندش كوتاه است و كوتاهش بلند است، و هر چيزى ناپايدار است؛ پس آن گونه كردارى را انجام ده كه گويى پاداش آن را مى‌بينى تا ناگزير به آخرت بيشتر چشم دوزى؛ زيرا هر چه از دنيا بازمانده همچون روزگارى باشد كه از آن گذشته است، و هر عمل‌كننده‌اى بايد با بينش و نمونه‌يابى [از ديگران‌] عمل كند؛ پس اى فرزند عمران! خيرخواه خود باش كه چه بسا فردا كه روز بازپرسى است موفق و كامياب شوى و آنجاست كه تباه‌سازان زيان بينند.

19- اى موسى! از دنيا دست بركش و از آن روى گردان؛ زيرا همانا دنيا از آن تو نيست و تو از آن دنيا نيستى. تو را با منزلگاه ستم پيشگان چه كار؟ مگر آنكه كسى كردار نيكى كند كه به راستى براى او نيكو منزلگاهى است.