اين نگاه كردنها هر دو خلاف است و گواهى خود خنثى نيز به خاطر جلب نفع براى خود، پذيرفته نمى‌شود؟ (9) مردى صاحب گلّه بر سر رمه گوسفندى آمده و ديده است چوپان با گوسفندى نزديكى مى‌كند و چون چشم چوپان به صاحب رمه مى‌افتد آن گوسفند را رها مى‌سازد و گوسفند به ميان گلّه مى‌رود، چگونه اين رمه ذبح شود و آيا خوردن گوشت اين رمه جايز است يا نه؟ (10) چرا قرائت [حمد و سوره‌] نماز صبح بايد به صداى بلند در حالى كه نماز صبح از نمازهاى روز است و نمازهاى شب بايد به صداى بلند باشد؟ (11) و در باره اين سخن على 7 به ابن جرموز [قاتل زبير] كه حضرت فرمود: قاتل ابن صفيّه [زبير] را به دوزخ بشارت ده» با اينكه امام بود [ولى در بصره‌] ابن جرموز را نكشت؟ (12) به من بگو، چگونه على 7 در صفين دشمنان را كشت و فرمود: در حال هجوم و فرار آنان را بكشند و مجروحان را نيز تماما كشت، حال آنكه در جنگ جمل حكمش از اين قرار بود كه نه خود، فرارى و مجروح كشت و نه به كسى چنين حكمى داد كه فرارى و مجروح را بكشد و فرمود:

هر كه به خانه خود رود در امان است و هر كه سلاحش را بر زمين نهد در امان است؛ چرا چنين كرد؟ پس اگر حكم اوّل درست است حكم دومى نادرست باشد. (13) و به من بگو، آيا مردى كه به همجنس بازى خود اقرار نمايد، حدّ بر او جارى مى‌شود يا نه؟ امام هادى 7 فرمود: به او بنويس. عرض كردم: چه بنويسم؟ فرمود: بنويس:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌. نامه تو، كه خداوند تو را به راه حقّ هدايت فرمايد، به من رسيد و هدف تو از اين سؤالات آزمايش كردن و رنجانيدن ما بوده تا اگر پاسخ ما نارسا باشد راهى براى عيبجويى از ما به دست آورى. خدا تو را بر اساس نيّتى كه دارى سزا دهد. ما به سؤالات تو به تفصيل پاسخ گفته‌ايم، اينك خوب گوش بده و فهم و درك خود را براى دريافت آن آماده كن و بدان دل بسپار كه حجّت بر تو تمام است. و السّلام.

1- در باره اين فرمايش خدا پرسيد كه: «كسى كه نزد او «علم كتاب» بود ...» او آصف بن برخيا بود و سليمان 7 از شناخت آنچه آصف مى‌شناخت ناتوان نبود ولى سليمان- صلوات اللَّه عليه- با اين كارش مى‌خواست به امّت خود از جن و انس تفهيم نمايد كه آصف بعد از او حجّت [خدا] است و دانش او از نوع همان علم سليمان 7 مى‌باشد كه به امر الهى نزد آصف به امانت گذارده بود و آن را به او فهمانده بود تا در امامت و راهنمايى او اختلافى نباشد؛ چنان كه به خود سليمان نيز در زمان زندگانى داود 7 فهمانده شده بود تا نبوّت او معرفى شود و حجّت بر خلق تمام شده باشد.