سخنان امام هادى 7 آنچه از امام راشد و صابر ابو الحسن على بن محمّد عليهما السّلام در همين زمينه‌ها (اخلاق و حكمت و غيره) نقل شده است‌

نامه امام هادى 7 در ردّ اهل جبر و تفويض و اثبات عدل و اختيار بر مبناى شيعه از على بن محمّد:

سلام و رحمت و بركات خدا بر شما و هر كه پيرو راه راست است باد! نامه شما [مردم اهواز] به دست من رسيد و مطالبى را كه در باره اختلاف خود در امر دين و بحث در خصوص قدر يادآور شده بوديد فهميدم و نيز گفتار برخى از شما را در گرايش به جبر و برخى ديگر را در گرايش به تفويض ملاحظه كردم و اينكه اين امور باعث اختلاف شما در اين مطلب و گسيختگى شما از همديگر شده و دشمنى بين شما پديد آورده است و سپس از من خواسته بوديد كه در اين امور مطالبى را بيان نمايم، همه اين مسائل از نامه شما به دستم آمد. بدانيد- خدايتان رحمت كند- كه ما در آثارى كه رسيده و اخبار بسيارى كه آمده نظر كرديم و دريافتيم تمام افرادى كه خود را پيرو اسلام مى‌دانند و از جانب خدا توفيق تعقّل دارند، از دو حال خارج نيست: يا حقّ است كه بايد پيروى شود و يا باطل است كه بايد از آن دورى نمود. همه امّت اسلام بدون كوچكترين اختلافى اتفاق نظر دارند كه قرآن حقّ است و هيچ شك و شبهه‌اى در اين خصوص ندارند و همه آنان- بدون استثناء- به باور داشتن قرآن و حقّانيّت آن معترفند و اين حرفشان درست است و به راه راست هدايت شده‌اند و اين نيز طبق فرمايش پيامبر خدا 6 است كه فرمود: «امّت من بر گمراهى اتّفاق نكنند». پس خبر داد كه آنچه همه امّت اسلام بر آن اتّفاق نمايند به كلّى حقّ مى‌باشد و اين در صورتى است كه هيچ كس با نظر ديگرى مخالفتى نداشته باشد و قرآن حقّ است و هيچ اختلافى در صحّت آمدن آن از جانب خدا و تصديق حقّانيّت آن، در ميان امّت اسلام وجود ندارد.

و هر گاه قرآن خبرى را گواهى نمايد و آن را درست شمارد و گروهى از امّت به انكار آن خبر پردازند بر آنها لازم است بدون هيچ چون و چرايى به صحّت آن خبر اعتراف نمايند؛ چون در اصل بر تصديق قرآن اتفاق دارند و اگر آن گروه به انكار قرآن پردازند و تمرّد كنند از ملّت اسلام بيرونند.