سخنان كوتاه از امام رضا 7 در باره پند و حكمت و غيره‌

1- مؤمن، مؤمن نباشد تا آنگاه كه سه ويژگى در او باشد: سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پيامبرش و سنّتى از امامش. امّا سنت از پروردگارش رازدارى است و امّا سنّت از پيامبرش نرم رفتارى با مردم و امّا سنت از امامش شكيب‌ورزى در تنگنايى و تهيدستى است.

2- بر دارنده نعمت واجب است كه بر خانواده نانخورش گشايش دهد.

3- عبادت، بسيارى روزه و نماز نيست و بلكه فقط بسيار انديشه نمودن در امر خداست.

4- پاكيزگى از اخلاق پيامبران است.

5- سه چيز از سنّت‌هاى پيامبران فرستاده شده است: عطر و اصلاح مو و بسيار خلوت گزيدن با همسر.

6- امين به تو خيانت نورزد بلكه تو به خيانت‌گر اطمينان نموده‌اى.

7- آنگاه كه خدا انجام كارى را خواهد، خرد را از بندگانش بردارد و كارش را عملى سازد و خواسته‌اش به اتمام رسد و پس آنگاه كه كارش را به انجام رسانيد خرد هر صاحب خرد را به او برگرداند، پس او خواهد گفت: چگونه اين طور شد؟ و از كجا شد؟ 8- سكوت درى از درهاى حكمت است. همانا سكوت مهرآور است؛ چرا كه بر هر نيكى رهنماست.

9- هيچ زياده‌جويى نباشد مگر آن كه به زياده گويى نيازمند گردد.

10- برادر بزرگتر در مقام پدر باشد.

11- از امام رضا 7 در باره فرومايگى پرسيده شد. امام 7 فرمود: هر كس كه چيزى داشته باشد كه از خدا بازش دارد.

12- امام رضا 7 بر نامه خاك مى‌پاشيد و مى‌فرمود: اشكالى ندارد و هر گاه كه مى‌خواست يادداشت نيازهايش را بنويسد، [اين گونه‌] مى‌نوشت: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌»، اگر خدا خواهد به ياد مى‌آورم و آنگاه هر چه مى‌خواست مى‌نوشت.