پيامبر 6 فرمود: مى‌گوييد: خداوندا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست همان گونه كه بر ابراهيم و آل ابراهيم درود فرستادى. به درستى كه تو ستوده‌اى بزرگوار هستى. اى جماعت مردم! آيا در اين مورد ميان شما، اختلافى است؟ گفتند:

نه. مأمون گفت: اين چيزى است كه به هيچ صورت در آن اختلاف نيست و بر آن اتفاق نظر است. و آيا در نزد تو در مورد «آل» چيزى آشكارتر از اين آيه در قرآن مى‌باشد؟

ابو الحسن 7 فرمود: شما را از سخن خداوند آگاه مى‌سازم كه «يس* سوگند به قرآن حكمت آموز* كه قطعا تو از [جمله‌] پيامبرانى* بر راهى راست». [يس (36)، آيه 1 تا 4] مقصود از فرمايش خويش: «يس» چيست؟ علما گفتند: [مقصود از] يس، محمّد 6 است. در اين سخن ترديدى نيست. أبو الحسن 7 فرمود: خداوند به محمّد و آل محمّد با اين [آيه‌] فضيلتى بخشيده است كه هيچ كس با انديشيدن [نيز] به كنه آن نرسد و اين به سبب آن است كه خداوند بر هيچ كس سلام نفرستاده مگر بر پيامبران صلوات اللَّه عليهم. خداوند تبارك و تعالى فرمود: «سلام بر نوح در ميان جهانيان».

[صافّات (37)، آيه 79] و فرمود: «سلام بر ابراهيم». [صافات (37)، آيه 109] و فرمود:

«سلام بر موسى و هارون» [صافّات (37)، آيه 120] و نفرمود: سلام بر آل نوح و نفرمود:

سلام بر آل ابراهيم و نفرموده: سلام بر آل موسى و هارون ولى خداوند عزيز و جليل فرمود: «سلام بر آل ياسين». [صافات (37)، آيه 130] يعنى آل محمّد عليهم السّلام. پس مأمون گفت: به راستى دانستم كه شرح و بيان اين، در منبع نبوّت است. [امام 7 فرمود:] اين هم هفتمى.

و امّا هشتم: اين سخن خداى عزيز و جليل است كه «و بدانيد كه هر چيزى را به غنيمت گرفتيد يك پنجم آن براى خدا و پيامبر و از آن خويشاوندان [او] ..

است». [انفال (8)، آيه 41] سهم خويشاوندان را با سهم خويش و سهم رسول خدا 6 در كنار هم آورد و اين جداكننده ميان «آل» و «امّت» است؛ چون كه خداوند آنان را در جايگاهى نهاد و تمامى مردم را در جايگاهى پايين‌تر از آن قرار داد و آنچه براى خود پسنديد براى آل رسول نيز پسنديد و در اين باره آنان را برگزيد و ابتدا از خويش شروع نمود و سپس پيامبرش را آورد