و اين سهم را به اين سبب به آنها اختصاص داد كه خويشاوندان پيامبر خدا هستند و اين سهم براى ايشان هميشگى و زوال ناپذير است. سپاس خداوندى را كه پيامبر را از ما و ما را از او قرار داد. رسول خدا 6 از خمس به هيچ كس جز ما و هم پيمانان و موالى ما چيزى نداد؛ زيرا آنان هم از ما به شمار مى‌آيند و از سهم خود به مردمى داد كه بين او با آنان حرمتى بود، تا كمكى باشد براى مسائلى كه بين آنها وجود داشت.

پس به طور قطع، من آنچه را خداوند در باره مصرف انفال چهارگانه توضيح داده و آنچه را با فرمان خود در باره آنها وعده فرموده و با بيان شافى و برهان درخشان بيان نموده و وحى بر آن نازل شده و پيامبر مرسل به آن عمل كرده است، به تو ياد دادم. پس هر كه فرمايش خدا را تحريف نمايد يا پس از آن كه آن را شنيد و فهميد تغييرش دهد، گناه آن بر گردن خود اوست و طرف او در آن كار خود خداست. و السّلام عليك و رحمة اللَّه و بركاته.

ارايه دليل روشنگر امام صادق 7 بر صوفيان‌

هنگامى كه بر او وارد شدند و او را از دنبال روزى رفتن نهى كردند.

سفيان ثورى نزد امام صادق 7 آمد و بر تن آن حضرت جامه‌هايى سپيد ديد كه [در لطافت و تمييزى‌] گويا پرده روى سپيده تخم مرغ هستند، به عنوان اعتراض به آن حضرت، گفت: اين جامه سزاوار تو نيست [و نبايد خود را به زيورهاى دنيا آلوده سازى.] امام صادق فرمود: مى‌خواهم سخنى به تو بگويم، خوب گوش كن و به دل بسپار كه از براى دنيا و آخرت تو مفيد است به شرط آن كه بر سنّت و حقّ بميرى نه بر بدعت.

[اگر زندگى و خوراك و پوشاك پيامبر 6 را ملاك قرار مى‌دهى و بر اساس آن بر من اعتراض مى‌كنى بايد] تو را از مطلبى آگاه سازم و آن اين است كه پيامبر خدا 6 در روزگارى به سر مى‌برد كه فقر و سختى و تنگدستى همه را فرا گرفته بود، ولى اگر در عصرى وسائل زندگى فراهم شد [و شرائط بهره‌بردارى از موهبتهاى الهى موجود گشت‌]، سزاوارترين مردم براى بهره بردن از آن نعمتها، نيكانند نه بدكاران، مؤمنان نه منافقان، مسلمانانند نه كافران. اى ثورى! تو چه چيز را در من عيب شمردى؟! به خدا سوگند! اينك كه مى‌بينى من از نعمتهاى الهى استفاده مى‌كنم، [بايد اين را نيز بدانى‌] از زمانى كه به حدّ رشد و بلوغ رسيده‌ام، شب و روزى بر من نمى‌گذرد مگر آن كه مراقب هستم كه اگر حقّى در مالم پيدا شود كه خدايم مورد مصرفش را معلوم كرده به همان مورد مصرف نمايم.