و معنى فسق، همان ارتكاب گناه كبيره است كه مرتكب آن، به آن دست يازد يا براى لذّت‌جويى و شهوت‌رانى و شوق چيره به آن درآيد كه اين فسق و مرتكب آن فاسق به شمار آيد كه از نظر فسق از ايمان بيرون است؛ پس اگر اين فسق را پى بگيرد تا به حدّ سهل انگارى و كوچك شمردن واجبات انجامد، از نظر سهل انگارى و كوچك شمردن، كافر به شمار آيد.

و معنى ارتكاب گناهان كبيره كه ايمان را تباه سازد اين است كه كسى بدون سرپيچى و پايبندى به گناه و لذّت‌جويى و شهوت‌رانى بلكه فقط در اثر جانبدارى و خشم، در گناهان كبيره غرق شود و بسيار مرتكب گناه گردد. [از قبيل‌]: دشنام‌گويى، آدم كشى، اموال مردم را [با زور] گرفتن، جلوگيرى از حقّ و حقوق مردم كردن و امثال اينها كه مرتكب آنها بدون لذّت‌جويى انجام مى‌دهد و از اين قبيل است: سوگند دروغ و رباخوارى و امثال اينها كه مرتكب، آنها را براى لذّت‌جويى انجام نمى‌دهد [بلكه نوعى عادت برايش شده است‌] مانند شرابخوارى و زنا و بازى سرگرم‌كننده كه مرتكب همه اين گناهان موجب تباهى ايمان است و در اثر ارتكاب گناهان كبيره از محدوده ايمان خارج شده ولى از اين جهت مشرك و كافر و گمراه به شمار نمى‌آيد، بلكه نادانى كرده، به نوعى كه ما به وصف آن نادانى پرداختيم، او نادان به شمار مى‌آيد، پس اگر هواى نفس او را به يكى از انواع اين گروه‌ها كه وصفشان كرديم بكشاند و او مرتكب يكى از آن كارها گردد جزو همان گروه خواهد بود.

پاسخ امام صادق 7 در باره انواع درآمدهاى بندگان‌

يكى از افراد از امام صادق 7 پرسيد: انواع درآمدهاى بندگان كه شامل كسب و داد و ستد با يك ديگر مى‌شود و راههاى به كارگيرى آنها چند گونه است؟ امام 7 فرمود: تمام راههاى معيشت از انواع معاملات ميان مردم كه وسيله كسب و سود بردن آنهاست چهار گونه داد و ستد است.

عرض كرد: آيا همه اين چهارگونه حلالند يا همه حرام يا بعضى حلال و بعضى حرامند؟