از سخنان امام صادق 7 كه برخى از شيعيان آن را «نثر الدّرر» ناميده‌اند

1- به همه جزئيات [زندگى و دوستى‌] حسّاس شدن مايه جدايى است. انتقاد مايه دشمنى است. كم صبرى مايه رسوايى است. فاش كردن راز مايه سرنگونى است.

بخشندگى هوشمندى است. فرومايگى غفلت نمايى است.

2- سه چيز است كه هر كه به آنها دست آويزد به آرزوهاى دنيوى و اخروى خود دست يابد: پناه بردن به خدا، خرسند بودن به قضاى خدا و خوش بين بودن به خدا.

3- سه چيز است كه هر كس در آنها كوتاهى نمايد ناكام گردد: بهره‌جويى از شخص بخشنده، همنشينى با عالم و دل گرم ساختن سلطان.

4- سه چيز محبّت انگيز است: ديندارى، فروتنى و بخشندگى.

5- هر كه از سه چيز بيزار گشت به سه چيز دست يابد: هر كه از شرّ بيزار گشت به عزّت دست يابد، هر كه از اظهار بزرگى بيزار گشت به بزرگوارى دست يابد و هر كه از تنگ نظرى بيزار گشت به شرافت دست يابد.

6- سه چيز كينه انگيز است: دورويى، ستم و خود بزرگ بينى.

7- هر كه در او يكى از اين خصلت نباشد نجيب به شمار نيايد: خردى كه در سايه آن آراسته گردد، يا ثروتى كه در سايه آن توانگر شود، يا دودمانى كه او را يارى نمايند.

8- سه چيز است كه مرد را بى‌اعتبار سازد: حسد، سخن چينى و سبكسرى.

9- سه كس جز در سه موقعيّت شناخته نشوند: بردبار جز به هنگام خشم، شجاع جز به هنگام جنگ و برادر جز به هنگام نياز به او.

10- سه خصلت است كه در هر كس مشاهده شود، هر چند اهل نماز و روزه باشد، منافق است: چون سخن گويد دروغ باشد، چون وعده دهد تخلّف نمايد و چون به او امانتى سپارند خيانت ورزد.