سخنان امام صادق 7‌

از ابو عبد اللَّه جعفر بن محمّد 6 به طور مفصّل در خصوص اين معانى (پند و اندرز و غيره) روايت شده است.

سفارش امام صادق 7 به عبد اللَّه بن جندب‌

روايت شده كه امام صادق 7 فرمود: اى عبد اللَّه! به طور قطع، ابليس دامهاى خود را در اين سراى فريب گسترده و هدفش از آن جز دستيابى به دوستان ما نيست، ولى سراى ديگر به ديده آنان چنان پرجلال است كه هيچ چيزى را جايگزين آن نسازند.

وه، وه بر دلهايى كه سرشار از روشنايى است و به راستى، دنيا از ديدگاه آنان چون مار گزنده خوش خط و خال و دشمنى بى‌زبان است. آنان با خدا انس دارند و از آنچه خوشگذران‌ها به آن عادت كرده‌اند، گريزانند. به يقين، اينان دوستان من‌اند كه به خاطر آنها هر فتنه‌اى ريشه كن شود و هر بلايى برطرف گردد.

اى پسر جندب! لازم است هر مسلمانى كه با ما آشناست در هر شبانه روز به ارزيابى خود پردازد و محاسبه نفس نمايد. اگر در كارنامه خود كردار نيكى ديد بر آن بيفزايد و اگر گناهى مشاهده كرد از آن آمرزش خواهد تا روز قيامت رسوا نگردد.

خوشا به حال بنده‌اى كه بر خطاكارانى كه از نعمتها و خوشى‌هاى دنيا برخوردار شده‌اند غبطه نبرد. خوشا به حال بنده‌اى كه دنبال آخرت باشد و براى به دست آوردن آن بكوشد. خوشا به حال كسى كه آرزوهاى دروغين سرگرمش نسازد.

امام صادق 7 در ادامه‌اش فرمود: رحمت خدا بر كسانى باد كه چراغ روشن بودند و روشنگر؛ آنان كه با كردارهاى شايسته خود و نهايت تلاش خويش، مردم را به سوى ما خواندند. اينان چون كسانى نيستند كه به افشاگرى رازهاى [ناگفتنى‌] ما پردازند.

اى پسر جندب! به راستى، مؤمنان آنانند كه از خدا بترسند و نگران باشند آنچه را كه از هدايت الهى نصيبشان گشته از دست بدهند؛ هر گاه خدا و نعمتهاى الهى را ياد كنند ترسان و نگران شوند و چون آيات الهى بر آنان خوانده شود در اثر اظهار نفوذ قدرت الهى ايمانشان افزايش يابد و بر پروردگارشان توكّل نمايند.