بدين گورها نگاه كنيد كه همانند سطرهايى در پيشگاه خانها رقم خورده‌اند [و آرميده‌اند]، خطوط گورهاشان نزديك هم و مزارشان در كنار يك ديگر ولى ديدارشان دور از هم است. آباد نمودند و خراب كردند. [در گرد هم‌] آرام گرفتند و پراكنده گشتند، سكنى گزيدند و بى‌قرار گرديدند، اقامت گزيدند و راهى شدند؛ پس چه كسى شنيده است نزديكى دور را و دورى نزديك را و بنيانى ويران و آرامى بيمناك و مقيمى بى‌قرار و ماندگارى راهى شده را جز از اهل قبور؟

اى فرزند سه روزه [دنيا]: روزى كه در آن زاده شدى و روزى كه در گور فرو افتادى و روزى كه از گور به نزد پروردگارت درآيى.

واى چه روز بزرگ [و هولناكى‌] است. اى نيكو قامتان و اى اشتران آرام گرفته در كنار آبشخور! چرا من تن شمايان را آباد و دل‌هايتان را ويران مى‌بينم. هان! به خداى سوگند اگر آنچه را كه بايد ملاقات كنيد، و آنچه را كه به آن باز خواهيد گشت، به چشم ببينيد، بى‌ترديد خواهيد گفت: «كاش بازگردانده مى‌شديم و [ديگر] آيات پروردگارمان را تكذيب نمى‌كرديم و از مؤمنان مى‌شديم» [انعام 6، آيه 27].

آن بزرگ گوينده فرمود: « [ولى چنين نيست‌] بلكه آنچه را پيش از اين نهان مى‌داشتند براى آنان آشكار شده است و اگر هم بازگردانده شوند قطعا به آنچه از آن منع شده بودند برمى‌گردند و آنان دروغ گويند» [انعام 6، آيه 28].

سخنان كوتاهى كه از امام باقر 7‌

در اين زمينه‌ها (اخلاق و حكمت و ...) روايت شده است 1- با منافق به زبانت سازگارى نما و با مؤمن خالصانه دوستى كن و اگر يك يهودى همنشينت شد، به نيكى رفتار كن.

2- آميختگى هيچ چيزى به چيز ديگر نيكوتر از آميختگى حلم با علم نيست.

3- تمامى كمال دانش اندوزى در دين و بردبارى بر ناگوارى و اندازه‌دارى مخارج زندگى است.

4- به خداى سوگند كه خودخواه با رداى [عظمت‌] خدا به ستيزه برخاسته است.