[اى جابر!] چنان در دنيا سكنى گزين كه گوئى ساعتى در آن هستى و سپس راهى سراى ديگر خواهى شد يا كه گوئى ثروتى است كه به خواب بينى و بدان شاد و مسرور شوى، چون از خواب برخيزى در كفت چيزى نباشد. من از آن رو برايت مثالى آوردم كه در آن بينديشى و اگر خداى توفيقت داد بدان عمل كنى.

اى جابر! آنچه از دين خدا و حكمتش به تو سپردم محفوظ دار و خويشتن را پند ده و بنگر كه خداى در زندگيت چه جايگاهى دارد پس پيمان بازرسى خداى از تو هنگام بازگشت همان گونه است و بنگر اگر دنيا در نزد تو همان طور بود كه من برايت توصيف كردم پس از آن روى گردان و به سراى ديگر توجّه كن كه موجب خشنودى خداست؛ پس چه بسا حريصى بر كارى از كارهاى دنيا كه به آن برسد و چون به آن دست يابد و بالش شود و سبب بدبختى‌اش گردد و چه بسا كسى كه بر كارى از كارهاى آخرت اكراه دارد و چون به آن رسد نيك بخت گردد.

از سخنان امام باقر 7 در احكام شمشيرها

مردى از شيعيان حضرتش از پيكارهاى أمير المؤمنين 7 پرسيد و آن حضرت در پاسخ فرمود: خداوند حضرت محمّد 6 را با پنج شمشير برانگيخت. سه شمشير همواره بركشيده است، به نيام نرود تا اينكه پيكار پايان يابد و پيكار پايان نيابد تا اينكه خورشيد از مغرب طلوع كند. پس چون خورشيد از مغرب برآمد در آن روز مردم به تمامى امنيت يابند، پس آنگاه ايمان كسى كه از پيش، ايمان نياورده و يا با ايمانش نكوئى نكرده، سودى ندارد.

و شمشيرى كه بازداشته شده است و شمشير در نيام كه ديگران بركشند و فرمانش با ماست.

پس آن سه شمشير بركشيده: