50- و امّا حقّ اهل ذمّه، حكم در باره آنان چنين است كه از آنها بپذيرى آنچه را خدا پذيرفته است و به آن ذمّه و پيمانى كه خدا براى آنها مقرّر داشته پايبند باشى و در آنچه از آنها خواسته شده و مجبورند همان طور رفتار نمايند، طبق همان قرار داد بايد با آنها سخن گويى و در برخوردهايى كه با يك ديگر داريد به حكم خدا بايد عمل كنى و با توجّه به اينكه آنها در پناه تو و ذمّه خدا و رسول اويند نبايد بر آنها ستم نمايى؛ زيرا به ما رسيده است كه [پيامبر 6‌] فرمود:

«هر كس بر منعقدكننده پيمانى ستم نمايد، من دشمن اويم». پس از خدا پروا كن.

و لا حول و لا قوّة الّا باللَّه.

اين پنجاه حقّ است كه تو را احاطه نموده و براى تو خارج شدن از اين حيطه گسترده امكان پذير است و رعايت آنها بر تو واجب است و تحقّق بخشيدن به آنها بر تو لازم است و در اين كار استعانت از خداوند- جلّ ثناؤه- بايد باشد.

و لا حول و لا قوّة الّا باللَّه‌ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌.

از سخنان امام سجاد 7 در باره زهد

به راستى، نشانه روى برتافتگان از دنيا و شيفتگان آخرت، ترك گفتن هر همنشين و دوست و طرد هر رفيقى است كه با آنان همدل و همرنگ نيستند. هان! همانا، آن كس كه براى ثواب آخرت كار كند، نسبت به زرق و برق زودگذر دنيا بى‌رغبت و براى سفر آخرت حاضر و آماده است و پيش از فرجام مهلت و فرا رسيدن مرگ كه از ديدارش گزيرى نيست، دست به كار شده و پرهيز را پيشه خود ساخته است؛ زيرا خداى عزّ و جلّ مى‌فرمايد: «تا آنگاه كه مرگ يكى از ايشان فرا رسد، مى‌گويد: پروردگارا! مرا بازگردانيد، شايد من در آنچه وانهاده‌ام كار نيكى انجام دهم» [سوره مؤمنون (23)، آيه 99 و 100]، پس بايد هر كس خود را در اين دنيا چنان بدارد كه گويى عمر دوباره يافته و از كوتاهى در انجام عمل صالح براى روز مبادا [قيامت‌] پشيمان است. اى بندگان خدا، آگاه باشيد! هر كه از شبيخون ترسد از بستر گرم و نرم دورى گزيند و از خواب شيرين بگذرد و از ترس چيره شدن دنيا پرستان،