و كم كردن شهوت‌ها به او دوزى و بدانى كه به راستى هر آنچه به تو مى‌آموزد تو به نادانان مى‌رسانى [و ياد مى‌دهى‌]؛ پس مى‌بايست دانش رسانى از سوى استادت را به آنها نيكو به انجام رسانى و در انجام رسالت او خيانت نكنى و چون آن [رسالت‌] را به گردن گرفتن از سوى استادت به آن [رسالت‌] بپردازى. و لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه. 16- و امّا حقّ مالك تو همانند پيشواى توست جز آن كه به راستى مالك، مالى را صاحب است كه مى‌بايست در افزون و اندك اطاعتش كنى مگر آن كه تو را از [انجام‌] حقّ واجب خداوند خارج سازد و مانعى ميان تو و حقّ او و حقّ بندگان شود.

پس آنگاه كه حقّ خدا را به انجام رساندى به حقّ مالك بازمى‌گردى و بدان مى‌پردازى و لا قوّة إلّا باللَّه.

سپس حقوق زير دستان‌

17- و امّا حقوق مردم در زير سلطه تو اين است كه بدانى كه به درستى به فزونى نيروى تو آنان را به زير سرپرستى خويش گرفتى و به راستى ناتوانى و خوارى ايشان، آنان را تحت سلطه تو درآورده است پس چه نيكوست كه آن كس كه ناتوانى و خواريش تو را بى‌نياز از او گردانيده آن گونه كه او را زير دست تو ساخته و دستور تو را بر او نافذ گردانيده، با غلبه و قدرت از تو سرپيچى نكند و در آنچه كه از دست تو درمانده شده جز از رحمت و حمايت خدا و بردبارى، يارى نجويد و چه تو را نيكوست كه چون دانستى خداى تو، به توان اين غلبه و قدرت كه بر ديگران چيره‌شده‌اى چه چيزى به تو ارزانى كرده سپاسدار خداى گردى و هر آن كه سپاسمند خداى باشد، خدايش در آنچه بدو بخشيده بيفزايد و لا قوّة إلّا باللَّه.

18- و امّا حقّ دانش آموختگان تو اين است كه بدانى به راستى خداوند با دانشى كه به تو ارزانى كرده و گنجينه حكمتى كه به تو سپرده است، تو را براى آنان قرار داده پس اگر در اين سرپرستى كه خدايت بر عهده نهاده، نيكو به انجام رسانى و براى شاگردانت چونان گنجينه‌دار مهربانى باشى همچون خيرخواهى مولا براى بنده‌اش و بردبار مراقبى باشى كه چون نيازمندى را بيند از دارايى در دستش به او بدهد؛ در اين صورت تو، سرپرستى راستين و اميدواركننده‌اى با ايمان خواهى بود