سفارش پيامبر 6 به معاذ بن جبل هنگام اعزام او به يمن‌

اى معاذ! قرآن را به ايشان بياموز و تربيت آنان را بر اساس اخلاق شايسته قرار ده و مردم را در مقام خودشان بنشان- چه نيك باشند و چه بد- فرمان خدا را در ميان آنان اجرا كن و در اجراى فرمان الهى و پاسدارى از بيت المال از هيچ كس در هراس مباش [و هيچ كس را ملاحظه مكن‌]، زيرا در اين خصوص نه اختيارى دارى و نه آن مال از آن توست. امانت را به آنان پس ده چه كم باشد و چه زياد. بر تو باد نرمش و بخشايش جز در مورد حقّ كه در اين صورت، نادان بگويد حقّ خدا را ترك كردى.

از كارگزاران خود در هر چه مى‌ترسى دچار عيبى شوى پوزش خواه تا تو را معذور دارند. كارهاى عصر جاهليّت را، جز آنچه اسلام تأييدش نموده، ريشه كن ساز. امر اسلام را، چه كوچك و چه بزرگ، علنى ساز و بيشتر همّت خود را معطوف نماز نما كه پس از اعتراف به دين، سر لوحه مسلمانى است. و مردم را به ياد خدا و روز جزا بيفكن و به اندرز و پندگويى خود ادامه بده كه آنان را بر كارهاى خداپسندانه نيرومند سازد، سپس معلم‌هايى را در ميانشان پراكنده كن [تا به تعليم و تربيت آنان پردازند] و خدايى را كه بازگشت تو به سوى او خواهد بود بپرست و در راه خدا از هيچ سرزنش و ملامتى مترس.

[اى معاذ!] من به تو سفارش كنم كه تقوى را پيشه خود سازى، راستگو باشى، وفاى به عهد نمايى، در اداى امانت كوتاهى نكنى، از خيانت كردن دورى نمايى، نرم گفتار باشى، در سلام دادن پيشدستى نمايى، از همسايه حمايت كنى، با يتيم مهربانى‌ورزى، خوش كردار باشى، آرزو را كوتاه كنى، آخرت دوست باشى، از حسابرسى بترسى، ملازم ايمان گردى، تفكّر عميق در قرآن نمايى، خشم خود را فرو نشانى و فروتن باشى.

[اى معاذ!] مبادا مسلمانى را دشنام گويى يا از گناهكارى فرمان برى يا از امام عادلى نافرمانى كنى يا راستگويى را تكذيب نمايى يا دروغگويى را تصديق كنى.

پروردگارت را نزد هر درخت و سنگى ياد كن. براى هر گناه توبه تازه‌اى انجام ده، براى گناه پنهانى توبه پنهانى، و براى گناه علنى، توبه علنى كن.