«بگو: منتظر باشيد كه ما هم منتظريم» [سوره انعام (6)، آيه 158].

شما را به تقواى الهى سفارش مى‌كنم؛ زيرا خدا ضمانت داده كه هر كس اهل تقوى باشد از وضعى كه مورد پسندش نيست به وضع پسنديده و دلخواهش منتقل سازد «و از جايى كه حسابش را نمى‌كند، به او روزى رساند» [سوره طلاق (65)، آيه 3].

مبادا تو از كسانى باشى كه بر گناهان بندگان خدا بيمناك است ولى از عقوبت گناه خويش آسوده خاطر! زيرا خداى تبارك و تعالى در باره بهشتش فريب نمى‌خورد و دستيابى به آنچه نزد خداست جز به اطاعت از او- اگر خدا خواهد- امكان پذير نيست.

نامه امام حسين 7 به كوفيان‌

هنگامى كه به كوفه رفت و از آنان يارى و كمك نديد اما بعد؛ اى گروه كوفيان، هلاكت و اندوه بر شما باد! در اين هنگام كه سرگشته و حيران، ما را به فريادرسى خود فراخوانديد و ما شتابان و آماده به فريادتان رسيديم، شما شمشيرى را كه از آن ما مى‌باشد به روى خود ما بركشيديد و آتشى را كه ما بر دشمن ما و شما برافروخته بوديم بر خود ما افروختيد و همه با هم يك دل و يك صدا به دشمنى با دوستان خود پرداختيد و بازو و ياور دشمنانتان شديد، بدون آن كه دشمنانتان در ميان شما عدالتى را برقرار سازند يا آرزويى از شما برآورده نمايند. و بى‌آن كه بدعتى از ما سر زده باشد و رأى و نظر سست و بى‌اساس از ما صادر شده باشد؛ پس بدانيد كه نفرين خدا بر شما باد! چرا هنگامى كه شمشيرها در نيام و خاطر ما آسوده و هنوز رأى و نظر ما پا نگرفته بود ما را به حال خود وانگذاشتيد؟ بلكه مانند انبوه ملخهاى هم پرواز، بر آن شتافتيد و پروانه‌وار به سوى آن به پرواز درآمديد؛ پس هلاكت و آوارگى بر كسانى باد كه جزو طغيانگران امّت و پس مانده‌هاى [جنگ‌] احزاب و بى‌اعتناشدگان به قرآن و بارورشدگان به شيطان و تحريفگران كلمات حقّ و خاموش‌كنندگان چراغ سنّتها و سازندگان حسب و نسب براى زنازاده‌ها و استهزا گرانى كه قرآن را پاره پاره كردند.

به خدا سوگند! اين تنها گذاشتن [رهبر]، روش هميشگى و معروف شماست و رگ و ريشه شما بر آن روييده و بن و بيخ شما بر آن استوار شده است؛ پس شما براى باغبان خود بدترين ميوه گلوگير هستيد و براى رباينده خود لقمه‌اى چرب و گوارا.

هان! لعنت خدا بر پيمان‌شكنانى كه پيمانها و سوگندها را پس از تحكيم و تثبيت آن بشكنند با آن كه خدا را بر آن ضامن و شاهد گرفته بودند.