بار خدايا! تو خود مى‌دانى آنچه از ما سرزده رقابت براى دستيابى به سلطنت و قدرت و آرزو به زياد كردن كالاى بى‌ارزش دنيا نبوده است بلكه براى اين بوده كه نشانه‌هاى دين تو را افراشته ببينيم و اصلاحات را در شهرهايت آشكار نماييم و امن و امان براى بندگان ستمديده‌ات فراهم آوريم تا به واجبات و آداب و احكام تو عمل شود؛ پس شما [علماى دين‌] ما را يارى نكرديد و در حقّ ما انصاف ننموديد لذا زير سلطه ستمگران قرار گرفتيد و آنان در خاموش ساختن نور پيامبرتان دست به كار شدند. خداوند ما را كفايت كند كه توكّل ما به اوست و به او روى مى‌آوريم و بازگشت نيز به سوى او خواهد بود.

يك اندرز از امام حسين 7‌

من شما را به تقواى الهى سفارش مى‌كنم و از روزهاى او شما را بر حذر مى‌دارم و پرچم‌ها و نشانه‌هايش را برايتان برافراشته مى‌سازم. گويا آنچه ترسناك است با ورودى هولناك و فرودى ناشناخته و مزه‌اى ناگوار در رسيده تا به جانهاى شما در آويزد و ميان شما و عمل فاصله اندازد؛ پس در مدت عمر باقى مانده در سايه تندرستى خود چنان در انجام عمل نيك شتاب كنيد كه گويا ناگهان آن بر شما شبيخون خواهد زد و شما را از روى زمين به درون زمين خواهد كشاند و از فراز آن به پستى و از انس [آشنايان و دوستان‌] به وحشت تنهايى و جدايى و از آسايش و روشنايى به تاريكى و از فضاى گشاده به فضاى تنگ خواهد انداخت. آنجا كه نه به ديدار خويشاوند روند، نه از بيمارى عيادت نمايند و نه به فريادگرى پاسخ گويند. خداوند ما و شما را بر هراسهاى آن روز يارى فرمايد و ما و شما را از شكنجه آن نجات بخشد و براى ما و شما پاداش شايانش را شامل نمايد.

اى بندگان خدا! اگر همين دنيا آخرين چشم‌انداز شما و منزل نهايى‌تان بود، ارزش آن را داشت كه انسان غم‌هاى خود را بزدايد و آن را به بوته فراموشى سپارد و تلاش و كوشش خود را در راستاى رهاسازى خويش از دست آن به كار گيرد ولى چگونه چنين باشد در حالى كه پس از اين جهان در گرو اعمال خويش است و براى رسيدگى به حسابش بازداشت خواهد شد. نه ياورى دارد كه او را باز دارد و نه پشتيبانى دارد كه از او حمايت نمايد. در آن روز ايمان آوردن كارساز نباشد اگر در دنيا بى‌ايمان بوده است يا با داشتن ايمان خيرى كسب نكرده است.