سخنان كوتاهى از امام حسن 7 (در همين زمينه‌هاى اندرز و حكمت و تقوى)

1- هيچ مردمى با هم به مشورت نپردازند مگر آن كه به راه درست رهنمون شوند.

2- فرومايگى اين است كه شكر نعمت به جاى نياورى.

3- امام حسن 7 به يكى از فرزندان خود فرمود: اى پسر جانم! با هيچ كس برادرى مكن مگر آن كه بدانى كجاها رفت و آمد دارد و چون خوب به اين مسأله پى بردى و معاشرت او را پسنديدى به اين شرط با او صميمانه دوستى كن كه در لغزش، گذشت داشته باشيد و در سختى، يارى كردن با مال و جان.

4- در طلب روزى مانند كسى كه براى پيروزى پيكار مى‌كند، مكوش و به تقدير نيز چندان تكيه مكن كه مانند شخص تسليم شده هيچ تلاشى نكنى؛ در جستجوى فضل و روزى خدا برآمدن از سنّت است و انتخاب راه اعتدال در طلب روزى از عفّت است. نه عفت مانع روزى است و نه حرص سبب افزايش روزى است؛ چرا كه روزى قسمت شده است و حرص‌ورزى موجب افتادن در ورطه گناه است.

5- خويشاوند كسى است كه محبّت او را نزديك كرده گرچه نسب او دور باشد و بيگانه كسى است كه از دوستى به دور است گرچه نسبش نزديك باشد؛ چيزى از دست به تن نزديكتر نيست در حالى كه همين دست اگر بشكند و فاسد گردد آن را مى‌برند و داغ مى‌كنند.

6- هر كه به حسن انتخاب خداوند اعتماد نمايد، آرزو نمى‌كند در غير حال و وضعى قرار گيرد كه خدا برايش انتخاب كرده است.

7- شرمسارى [در دنيا] آسانتر از دوزخ رفتن است.

8- خيرى كه شرّ ندارد، شكر بر نعمت و صبر بر ناگواريهاست.

9- امام حسن 7 به مردى كه از بيمارى بهبود يافته بود فرمود: همانا خدايت تو را ياد كرد تو نيز خدا را ياد كن و از تو گذشت نمود تو نيز سپاسگزارش باش.