از سخنان حكيمانه امام حسن 7‌

اى مردم، به راستى، هر كه براى خدا اخلاص ورزد و فرمايش او را راهنماى خود گيرد، خداوند او را به استوارترين راه هدايت نمايد و توفيق موفقيت در اين راه را نصيبش سازد و براى عاقبت بخيرشدنش يارى رساند؛ زيرا پناهنده به خدا آسوده و محفوظ است و دشمنش ترسان و نگونسار؛ پس با گفتن ذكر بسيار، خود را تحت حراست الهى قرار دهيد و با تقوى از خدا پروا كنيد و در سايه اطاعت، به خدا نزديك شويد كه همانا خداوند به شما نزديك است و براى شما پاسخگوست. خداى تبارك و تعالى فرمود: «و هر گاه بندگان من، از تو در باره من بپرسند، [بگو] من نزديكم و دعاى دعاكننده را- به هنگامى كه مرا بخواند- اجابت مى‌كنم؛ پس آنان بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند». [سوره بقره (2)، آيه 186]، پس، از خدا طلب اجابت نماييد و به او بگرويد؛ زيرا شايسته نيست كسى كه عظمت خدا را درك كرده، براى خود عظمتى قايل شود؛ پس به راستى، عظمت آنان كه قدرت خدا را درك كرده‌اند اين است كه تواضع نمايند و عزّت آنان كه شكوه و جلال خدا را دريافته‌اند اين است كه براى او رام شوند و سلامت آنان كه دانستند قدرت خدا چيست در اين است كه به او تسليم شوند و پس از اين شناخت، ديگر خود را گم نكنند و پس از هدايت، گمراه نگردند. و به طور قطع و يقين بدانيد كه شما تقوى را نخواهيد فهميد مگر آن كه وصف هدايت را بفهميد و هرگز به پيمان قرآن پايبند نخواهيد بود مگر آن كه كسانى را كه از آن دست برداشته‌اند بشناسيد. و حقّ تلاوت قرآن را ادا نخواهيد كرد مگر آن كه تحريف‌كنندگان آن را شناسايى نماييد؛ پس هر گاه اين موارد را فهميديد، نسبت به بدعت و زورگويى شناخت پيدا مى‌كنيد و افتراى بر خدا و تحريف را تشخيص مى‌دهيد و درمى‌يابيد آن كس كه سرنگون شد چگونه سرنگون شده و مواظبت باشيد كه مبادا آنان كه نادانند شما را به نادانى كشانند؛ پس اين قدرت تشخيص را از اهل تشخيص درخواست كنيد؛ زيرا تنها آنان نور مخصوصى را دارند كه از ايشان روشنايى گرفته شود و پيشوايانى هستند كه بايد از آنان پيروى گردد.

زندگى دانش و نابودى نادانى در سايه آنهاست و آنانند كه با بردبارى خود شما را از نادانى ديگران آگاه مى‌سازند و گفتارشان از سكوتشان و عيانشان از نهانشان آشكار مى‌شود، با حقّ مخالفت نمى‌كنند و در آن اختلاف ندارند و از جانب خداوند براى آنان سنّتى مقرّر شده و حكم الهى در حقّ آنان جارى گشته و به راستى، در اين امر، يادآورى است براى يادآوران؛ چون آن را شنيديد نيك انديشه نماييد و [در عمل‌] رعايت كنيد و تنها به روايت كردن آن بسنده ننماييد؛ زيرا روايتگران قرآن بسيارند و رعايت‌كنندگان آن اندك. و اللَّه المستعان.