143- استوارى دنيا بر چهار كس است: دانايى كه دانش خود را به كار بندد، توانگرى كه در حدّ توان احسان نمايد، نادانى كه از فرا گرفتن دانش سر بر نتابد و نادارى كه آخرتش را به دنيايش نفروشد، هر گاه، دانا دانش خود را به كار ندارد و توانگر از احسان دريغ ورزد و نادان از فرا گرفتن دانش سر بر تابد و نادار آخرتش را به دنيايش فروشد، آنگاه واى بر همه آنان.

144- أمير المؤمنين على 7 فرمود: هر كه تواند خود را از چهار چيز باز دارد، سزاوار آن است كه هرگز ناخوشايندى نبيند. عرض شد: يا أمير المؤمنين، آن چهار كدامند؟ فرمود: شتاب، لجاجت، خود بزرگ بينى و سستى.

145- اى بندگان خدا! بدانيد پرهيزگارى دژى است استوار و بزهكارى دژى است سست و نااستوار كه ساكنانش را از آسيب نگاهبان نباشد و پناهندگانش را در امان ندارد. بدانيد! در اثر پرهيزگارى نيش زهرآگين خطاها كنده شود و در پرتو پايدارى بر طاعت خداست كه به پاداش الهى توان دست يافت و در سايه يقين به آن هدف عالى توان رسيد.

اى بندگان خدا! بدانيد كه خداوند وسيله نجات را از دوستان خود دريغ نداشته؛ زيرا آنان را به آن راهنمايى نموده و آنها را از رحمت خويش نوميد نساخته تا اگر آنان مرتكب گناه شدند به سوى او بازگردند.

146- خاموشى، حكمت در پى دارد و سكوت سلامت و راز دارى پاره‌اى از سعادت.

147- كارها دستخوش تقديرند آنسان كه گاه از تدبير گزند آيد.

148- مردانگى مرد كامل نشود مگر آنگاه كه دين فهم شود و در زندگى ميانه روى پيشه سازد و در برابر پيشامدهاى سختى كه به او روى مى‌آورد شكيبا باشد و تلخى‌اى كه از جانب برادرانش به او مى‌رسد شيرين يابد.

149- از أمير المؤمنين على 7 پرسيدند: مردانگى چيست؟ فرمود: اين است كه در نهان كارى انجام ندهى كه از انجام آشكار آن شرم داشته باشى.