سخنان كوتاهى كه از أمير المؤمنين على 7 روايت شده است‌

1- از گنج‌هاى بهشت است: نيكى كردن، پنهانكارى در اعمال نيك، شكيبايى بر بلاهاى سخت و عدم اظهار گرفتاريها و مشكلات.

2- خوش اخلاقى بهترين همنشين است و سرآغاز دفتر مؤمن، خوش اخلاقى اوست.

3- زاهد به دنيا كسى است كه در مقابل حرام، شكيبايى خود را از دست ننهد و حلال، او را از شكرگزارى غافل نسازد.

4- أمير المؤمنين على 7 به عبد اللَّه بن عباس نوشت:

امّا بعد، به راستى، گاه آدمى را دست يافتن به چيزى كه براى او مقدّر بوده، شادمان مى‌سازد و گاه از دست دادن چيزى كه دست يافتن به آن برايش مقدّر نبوده است، غمگين مى‌كند؛ پس بايد شادمانى تو به چيزى باشد كه براى آخرتت به دست آورده‌اى و اندوهت به چيزى باشد كه از آخرتت از دست داده‌اى. هر چه از دنيا به دست‌آورى فراوان شادى مكن و بر آنچه از دنيايت از دست مى‌دهى، تأسف و افسوس مخور؛ بايد همه توجّه تو منحصر به كارهاى پس از مرگ باشد.

5- أمير المؤمنين على 7 در نكوهش دنيا فرمود: آغازش رنج بردن است و پايانش مردن. در حلال آن حساب است و در حرام آن عقاب. هر كه در آن تندرست است آسوده و هر كه بيمار است پشيمان. هر كه در آن بى‌نياز شود در فتنه و بلا افتد و هر كه نيازمند گردد به غم و اندوه گرفتار آيد. هر كه براى به جنگ آوردنش بكوشد به آن دست نيابد و هر كه از به دست آوردن آن باز ايستد، دنيا خود به او روى نهد. هر كه به ديده تمنّا در آن نگرد، ديدگانش را كور گرداند و هر كه به ديده عبرت به آن نگرد، از بينش و بصيرت برخوردارش نمايد.

6- دوستت را به اندازه دوست بدار، مبادا كه روزى دشمنت شود و دشمنت را به اندازه دشمنى كن كه بسا روزى دوستت گردد! 7- هيچ بى‌نيازى چون عقل نيست و هيچ فقرى بدتر از جهل نيست.

8- ارزش هر كس چيزى است كه نيكويش مى‌داند.