و خشنود به قضاى او شويد و بر بلاى او شكيبايى نماييد.

امّا اين درآمد بيت المال براى همه است و كسى را بر كسى در آن امتياز و رجحانى نيست. خداوند عزّ و جلّ قسمت هر كس را معين كرده؛ آن مال خداست و شما بندگان مسلمان خداييد و اين هم قرآن خداست كه به آن اعتراف داريم و بر حقّانيّت آن گواهيم و بر آن سر تسليم فرود آورديم و اين عهد پيامبر ماست كه در برابر ماست.

خدايتان رحمت كناد! آن را بپذيرد و هر كه آن را نپسندد هر طور خواهد روى برگرداند؛ زيرا هر كس عامل طاعت الهى گردد و به حكم الهى حكمرانى نمايد هراسى ندارد. آنانند كه «هرگز بيمناك و اندوهگين نخواهند شد» [سوره بقره (2)، آيه 38] و «آنانند كه رستگارانند» [سوره بقره (2)، آيه 5].

از خداوند و پروردگار و معبودمان خواستاريم كه ما و شما را لايق طاعت خود سازد و ما و شما را به آنچه نزد اوست راغب نمايد.

آنچه را شنيديد ابلاغ كردم و براى خودم و شما از خداوند متعال آمرزش مى‌طلبيم.

از بيانات أمير المؤمنين على 7 در باره مصرف درست بودجه‌

چون عده‌اى از اصحاب آن حضرت در صفّين ديدند معاويه به طرفداران خود مال فراوانى مى‌دهد- از آنجا كه مردم، دنيا طلب هستند- به أمير المؤمنين گفتند: از اين اموال [عمومى‌] عطا كن و به اشراف و كسانى كه بيم مخالفت يا جداشدنشان [از نظام اسلامى‌] وجود دارد بيشتر بده تا هنگامى كه زمينه آماده و دلخواه شود آنگاه به همان بهترين روش عادلانه خود كه در ميان مردم داشتى بازگردى و تقسيم مساوى را برقرار سازى.

پس أمير المؤمنين على 7 [در جواب پيشنهاد آنها] فرمود: آيا شما از من انتظار داريد كه براى دست‌يابى به پيروزى [و جذب مخالفان‌] به ستم بر مسلمانانى پردازم كه ولايت آنها بر عهده من گذاشته شده؟ به خدا سوگند! تا در روزگار داستانسرايى است و ستاره‌اى در آسمان به دنبال ستاره ديگرى است، پيرامون آن نگردم. اگر مال مسلمانان از خودم نيز بود باز آن را به طور مساوى بين آنها تقسيم مى‌كردم، چه رسد به اينكه اين مال از آن خود مسلمانان است. سپس مقدارى سكوت كرد و آنگاه فرمود: هر كه مالى دارد مبادا آن را تباه سازد؛ زيرا دادن مال براى مصرف نابجا و غير موجّه، تبذير و اسراف است‌